O yılanı, Anacık Sultan denilen o zilliyi, o çıngıraklı yılanı hemen istiyorum.
Sayfa 496 - YKYKitabı okudu
"Bak, Anacık Sultan, söylemedi, deme. İstersen beni çont, kötürüm et. İstersen beni cehenneme at. İstersen evliya değil de, Peygamber ol, Allah’ın da öz bir kızı ol, benden bu kadar. Ben rütbemi senin yüzünden söktüremem. Kendi kanıma kendi elimle ekmek doğrayamam. Senin derini yüzerim Anacık Sultan, senin gözlerini oyarım. Şimdiye kadar benim elimde can verenin, sakat, kötürüm kalanın haddi hesabı yok. Bak, Anacık Sultan, ben şu Anadolunda, şu ovada, şu dağlarda kara bir boran gibi estim. Köyler yaktım, ocaklar söndürdüm. Bu uzatmalı Ali Onbaşılığı boşa vermediler. Şimdi benim itibarım İsmet Paşanın, Fevzi Paşamn yanında Adana Valisinden de, ordu paşasından da daha büyüktür, neden ki dersen, benim gibi dayakçı, benim gibi koca bir ülkenin bu alçak köylüsünün kemiklerini söken bir kişi bu dünyaya bir tane daha gelmemiştir."
Sayfa 534Kitabı okudu
Hürü hatun, hürü hatun," diye anacık Sultan elini onun omuzuna koydu, "benim de, bu ocağında, hiçbir kerameti yok keramet toprakta, ağaçta, suda, insanlarda, böceklerde kuşlarda...iyi bak şunlara..."önündeki raftan koyu kırmızı bir şişe aldı, kapağını açtı, kokladı. Ortalığa hürü ananın hiçbir zaman duymadığı, insanın içini okşayan incecik bir koku yayıldı."işte bütün keramet bunda kırk yıldır ben bu işi iyi anladım. Keramet sende bende değil, keramet toprakta, insanlıkta."
"Ben afsun bilmem," dedi Anacık Sultan. "Keşki bilsem."
"Nasıl olur da bilmezsin, hay Anacık Sultan? Beni mi kandırıyorsun? Sen Kırkgöz Ocağı olasın da... Şimdi gidince benim oğlumu kurtarınca da..." Heybeyi gösterdi. "Ya oradakiler ne?"
"Ben onları bin yıldır dağlardan toplarım, ben onları bin yıldır kaynatıp özünü çıkarırım. Ben onları bin yıldır insanlara dağıtırım," dedi. Anacık Sultan dingin, güvenli. "Bak oraya," diye de dağları gösterdi. "Her şey oralarda. Her şey çiçekte, her şey otta. Bütün tılsım şu şırlayarak gelen ışıkta. Kusura kalma bacım, böylesi kerametler benim elimden gelmez. Keramet şu durmadan doğuran toprakta."
Sayfa 297 - YKYKitabı okudu
Hürü Hatun, Hürü Hatun," diye Anacık Sultan elini onun omuzuna koydu, "benim de, bu ocağın da hiçbir kerameti yok, keramet toprakta, ağaçta, suda, insanlarda, böceklerde, kuşlar da... İyi bak şunlara..." Önündeki raftan koyu kırmızı bir şişe aldı, kapağını açtı, kokladı. Ortalığa Hürü Ananın hiçbir zaman duymadığı, insanın içini okşayan incecik bir koku yayıldı. "İşte bütün keramet bunda. Kırk yıldır ben bu işi iyi anladım. Keramet sende bende değil, keramet toprakta, insanlıkta."
Sayfa 294Kitabı okudu
İnsan her şeyden kurtulur da içindeki kurttan kurtulamaz.
“Hürü senin içindeki kurdun birisidir.”
“Öteki de anacık sultan”
“At da senin içindeki kurduğun birisidir.”
“Kuş da”
Sayfa 471Kitabı okudu
Anacık Sultan...
"Bu insanlara, bu cümle yaratığa sevgi, dostluk ona anasından kalmıştı. O da köşesinde, kim olursa olsun, isterse yetmiş milletten olsun, yetmiş iki dinden olsun, kurt kuş, yılan çıyan, eşkıya, uğru, çıngıraklı yılan, cümle yaratığa sevgisini dağıtıyordu. Ve geyikler iniyordu dağlardan, küçük karacalar, cerenler iniyordu."
Sayfa 524 - Yapı Kredi Kültür YayınlarıKitabı okudu
Kurşunlardan gitmek senin yazgın. O parmağındaki yüzüğü sana niçin verdi Anacık Sultan, biliyor musun?..
"Kendi kendini yenemeyeceğini bildiğin için."
