Yıllar önce okumuştum Çalıkuşu'nu ortaokul zamanlarında sanırım. Hiç aklımda kalmamış nasıl kalmamış şaşırıyorum şuan... Tekrar okudum iyi ki de okumuşum. Özellikle küçük yaşta okuduğumuz bazı kitapları tekrar okumak gerekiyormuş.
Feride, sanırım okuduğum en naif karakterlerden biri... Feride'nin aşkını, mücadelesini, merhametini, acılarını okudukça onunla birlikte üzüldüm, sevindim, ağladım, güldüm.
Anadolu'nun çeşitli köylerinde öğretmenlik yapmış bazen güzelliğinden bazen saflığından oradan oraya sürüklenmiş ama mücadele etmekten vazgeçmemiş aşık ve gururlu bir kızın hikayesi Çalıkuşu...
Okuyunca sizin de seveceğinizi düşünüyorum
Keyifli okumalar
"İnsan, birini sevmek felaketine uğradı mı, esir gibi bir şey oluyor."(s.62)
"İnsan, yaşadığı yerlerde beraber bulunduğu insanlara görünmez ince tellerle bağlanırmış; ayrılık vaktinde bu bağlar gerilmeye, kopan keman telleri gibi acı sesler çıkarmaya başlar, her birinin gönlümüzden kopup ayrılması, bir ayrı sızı uyandırırmış."(s.166)
"Söyle bana Feride, bu kadar derin bir vefayı, bu kadar ince bir ruhu, bu küçük Çalıkuşu göğsünün neresine saklamıştın?" (s.431)
Romantizm Okulu olduğu için canım biraz romantik komedi okumak istemişti...
Heinrich Heine abim sanırım ağır bir 
Johann Wolfgang Von Goethe hayranı. Kendisini ilahlaştıracak kadar -belki de öyle yaptı- övüyordu bu kitapta. Genel olarak çok fazla Alman ve Fransız edebiyatını karşılaştırmakta ve -bilmiyorum çoğu kez Fransız edebiyatını yermekte idi- Alman
