Gerek içimizde, gerekse dışımızda gayet belirgin emniyet kılıflarının bulunduğu düşünülürse, anarşik içgüdülerin dizginlerinden kurtulacağı korkusu fazlasıyla abartılan bir olasılıktır.
Platon'a göre tiranlık, kayitsizliklari yüzünden, kendisi de halkın çocuğu olup kendi "baba" sını darp etmekte duraksama göstermeyen bir tirana başvurmak zorunda kalan demokratik rejimlerin anarşik sapkınlıklarının bir sonucudur.
Hangi duygularım gerçek? Ben, hangi benim? Aklına eseni yapan çılgın, kaotik, anarşik, deli kişi mi benim? Çekingen, içine kapanık, çaresiz, intihara eğilimli, karamsar, bitkin kişi mi benim? Herhalde her ikisinden de var içimde, umarım ikisinin de fazlası yok.
Bence de...
Öyle sayfanın kulağını kıvıranların ne kitaba ne kendilerine saygısı vardır bence.
