Mustafa Ali
@ancientheart
Çıktım erik dalına
Anda yedim üzümü
Bostan ıssı kakıyıp
Der ne yersin kozumu
İstanbul
1994
16 okur puanı
Ekim 2020 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitaplar
Okuma Hedefleri
..
Bugün ferdî mesâînin nedir mahsûlü? Hep hüsran;
Birer beyhûde yaştır damlayan tek tek alınlardan!
Cihan artık değişmiş, infirâdın var mı imkânı,
Göçüp ma’mûrelerden boylasan hattâ beyâbânı?..
Yaşanmaz böyle tek tek, devr-i hâzır: Devr-i cem’iyyet.
Gebermek istemezsen, yoksa izmihlâl için niyyet,
“Şu vahdet târumâr olsun!” deyip saldırma İslâm’a;
Uzaklaşsan da îmandan, cemâ’atten uzaklaşma.
İşit, bir hükm-i kat’î var ki istinâfa yok meydan:
“Cemâ’atten uzaklaşmak, uzaklaşmaktır Allah’tan.”
Nedir îman kadar yükselterek bir alçak ilhâdı,
Perîşân eylemek zâten perîşân olmuş âhâdı ?
Nasıl yekpâre milletler var etrâfında bir seyret?
Nasıl tevhîd-i âheng eyliyorlar, ibret al, ibret!
..
infirad: ayrılık, bireysellik
ma'mure: şehir
beyaban: kır, çöl
izmihlal: yok oluş
istinaf (et-): itiraz etmek, bozmak
ilhad: dinsizlik
ahad: fertler, bireyler
tevhid-i aheng (et-): birlik ve uyum içinde olmak
..
Bu haybetten usandık biz, bu hüsran artık elversin!
İlahi! Nerde bir nefhan ki, donmuş hisler ürpersin,
Serilmiş sineler, kabusu silkip artık üstünden,
"Hayat elbet hakkımdır!" desin, dünya "Değil!" derken?
haybet: yokluk, yoksunluk
hüsran: yitim, acı
nefha: esinti
..
Seller gibi vadiyi eninim saracakken,
Hiç çağlamadan, gizli inen yaş gibi aktım.
Yoktur elemimden şu sağır kubbede bir iz;
İnler "Safahat"ımdaki hüsran bile sessiz!
Okur Takip Önerileri
Suskun, soluk soluğa, gözlerinde korkulu bir ifade. Üstünde ter tanecikleri görülen hayli öne çıkmış üst dudağı, insanı anlatılmaz ölçüde duygulandırıyordu. Vah zavallıcık! diye düşündü van der Qualen. Sana yardım edebilseydim keşki, seni yerine yerleştirip yatıştırabilsem ve bütün bunları da o üst dudağının hatırı için yapabilseydim! Ama neylersin ki herkes kendi başının çaresine bakmak zorunda, böyle kurulmuş düzen, şu an yüreğinde hiç bir korku ve tasanın yer almadığı ben de işte burada dikiliyor, sırt üstü yığılıp kalmış bir böcekmişsin gibi sana bakıyorum ...
Albrecht van der Qualen'in içinde bulunduğu durum, bir sarhoşluğun, bir sersemliğin ardından insanın kendine gelişi gibiydi tıpkı. Kendilerini teslim ettikleri o dayanak, o ritim ansızın ellerinden çekilip alınır, bundan böyle sinirlerimiz kendilerini düpedüz şaşkın ve öksüz hisseder, hele yolda dalınmış sağır bir uykudan uyanılmışsa, bunun daha çok böyle olduğu görülür.
Oğlum Mehmede
Ağaçlarımızı Takdim Ederim
Şu karşıki yeşil yumağa ağaç derler
O da senin gibi elimizde büyüdü
Yalnız ne altını kirletir
Ne de öksürürdü.
Biz bu ağaçlan uzak ormanlardan getirdik
Meyveleri zehir zıkkım
Dalları diken içersinde,
Köklerini köstebekler kemirirdi
Biz bu ağaçlara evlât gibi baktık tosunum
Onlar da bizden hiç bir şey esirgemediler
Ne bir mevsim atladılar
Ne bir hasat gizlediler
Bir gün gölgelerine evlerimizi kurduk
Dallarına salıncaklar,
Cıvıl cıvıl kuşlar dadandırdık yuvalarına
Biz ölürken hakkımızı helâl ederiz ağaçlara
Onlar da arkamızdan kendi dillerince
Helâl olsun derler.
Oğlum Mehmede
Meyvelerimizi Takdim Ederim
İşte armutlarımız çırılçıplak
Ne avret mahallerinde yaprak
Ne de kendilerini verirken
Haz ederler
Oğlum Mehmede
Gökyüzünü Takdim Ederim
Ve işte Mehmedim gökyüzü denilen nur
Uzanabilirsen uzan
Dokunabilirsen dokun
Ömrün boyunca başının üstünde sallanıp durur.
Ve bir gün
Yüz paralık bir cep aynası gibi
Kırılır gözbebeklerinde
Islak bir bulut parçası;
Birkaç kırmızı kiremit
Ve dut yaprakları içersinde.
..
Hüzün geldi baş köşeye kuruldu
Yoruldu yüreğim yoruldu.
..
Bir anlık emanetle ne türlü övünelim;
Gel, rahmet kapısında ağlaşıp dövünelim!....
Bu yük senden Allah’ım, çekeceğim, naçarım!
Senden sana sığınır, senden sana kaçarım!
Üç nevi oruç vardır. Ruhun orucu ihtiraslı olmamaktır (kasr-ı emel, kanaat). Aklın orucu heva ve hevese aykırı hareket etmektir. Nefsin orucu yeme, içme, harama karşı perhizkar olmaktır.
...
Beynimin emir defterinde yalnız bir emir var :
boş oturmak!!!
Kımıldanmadan
kımıldanmaksızın
boş bir fıçı gibi boş oturmak...
Boş...
bomboş...
Ne sevgi, ne nefret, ne şefkat, ne kin,
hiçbiri....
...
..
Ve mademki bir gün ölüm mukadder;
Ben sularda batan bir ışık gibi
sularda sönmek istiyorum!
Denize dönmek istiyorum!
Denize dönmek istiyorum!
..
Her yeni ummanla beraber
bir yeni imkan!
Kainat geniş
kainat derin
kainat uçsuz bucaksız!
..