Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.37.31
andrey
andrey
@andreyy
Okuduğum şeyleri unutmamak için yorumlarını yazıyorum.
16 okur puanı
Aralık 2020 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitaplar
Okuma Hedefleri
kitapta rus edebiyatına büyük ölçüde katkı sağlamış iki önemli yazarın, büyük rus diktatör stalin'e yazmış oldukları mektupları okuyoruz. ama okuduğumuz mektuplar, özellikle bulgakov'un mektupları, bir mektuptan ziyade yakarıştı bence. hatta söylendiği gibi bulgakov'un son yazdığı mektupların yazılış amacı tamamen bir yakarıştı.
karşılaştırma yaparsam eğer zamyatin'in mektubu bize bir mektubun aslında nasıl yazılacağını gösterirken bulgakov'un mektupları ise bir diktatöre nasıl mektup yazmamanız gerektiğini anlatıyor.
bir diktatörün yönetimi altında edebiyatçıların, sanatçıların, özellikle mevcut rejime karşı farklı bakış açıları olan sanatçıların çektiği zorlukları anlamak açısından güzel bir okuma oldu fakat okumasam da olurmuş dediğimi söylemem gerek.
Kitabı okurken biraz hayal kırıklığına uğradığımı söylemem gerek. Bu hayal kırıklığının sebebi beklediğim kadar güzel olmaması değildi kesinlikle, kitap kısa olmasına rağmen etkiliydi ve size dokunacak bir şey illa buluyordunuz fakat ben daha farklı olmasını bekliyordum. Farklıdan kastım, yapılan eleştirilerin daha genele hitap etmesini beklerken kitap daha çok dönemin ruslarına 'uyanın lan artık!' demek için yazılmış gibiydi. Ha bu beni rahatsız etti mi ya da kitabın değerini gözümde düşürdü mü? Tabii ki hayır. Rus toplum yapısı hakkında bir şeyler öğrenmemi sağladığından dolayı gayet heyecan ve merakla okuduğum bir kitap oldu.
Kitabın yorumuna geçmeden önce kısa bir şeyden bahsetmek istiyorum. Tüm sosyal medya hesaplarında takma ad olarak Andrey'i kullanıyorum, Andrey kendi orijinal karakterimin ismi ve bu ismi öyle random bir isim sitesinden, 'ivan, vladimir, boris' isimlerinin dışında bir isim diye seçmiştim. Ardından kitabı okudum ve ana karakterin adının Andrey olduğunu gördüm. Bu da böyle ufak bir anı olarak dursun burada.
Öncelikle bu kitap Çehov'dan okuduğum ilk kitaptı ve okurken büyük bir heyecanla okuduğumu söyleyebilirim. İnsanların ya da karakterlerin fikirlerini okumayı, kendi içlerinde yaşadıkları değişimlere şahit olmayı çok seviyorum bu yüzden kitap çok hoşuma gitti. Biraz garipti, garipten ziyade alışılmışın dışında diyelim, ama bu beni rahatsız etmedi aksine bu tür şeylerden daha çok zevk aldığımı fark etti.
Kitabın bana öğrettiği en büyük şey aradan kaç yıl geçerse geçsin bazı kişiliklerin hiç değişmediği ve her neslin kendinden sonraki nesle öfkeyle baktığı oldu. Tabii, sadece bu kadarla değil anladıklarım fakat farkına vardığım diğer şeyler biraz benim içimi ifade ediyor bu nedenden ötürü söylemek istemiyorum.
Mutlaka okumanız gereken bir kitap olduğunu düşünüyorum.
Okur Takip Önerileri
Aslında ben bir kitabı sevdiysem onu bitirmeden başka bir kitaba geçmeyi sevmem fakat bu kitap benim için düşüncelerim sıkıştığında ya da canım sıkıldığında açıp rahatlayabileceğim bir kitap haline büründü. 1 haftadır her canım sıkıldığında açıp rastgele bir bölüm okuyarak, üstüne düşünerek hem eğlendim hem kitap okumuş oldum hem de kendi düşüncelerimi başkalarıyla karşılaştırmış oldum.
Biraz kitabın kendinden bahsetmem gerekirse, kolay bir anlatım dili vardı. Eğer klasik okumaya yeni yeni başladıysanız (benim gibi) kolaylıkla okuyacağınız bir kitap yani düşünmeden alıp okuyabilirsiniz. Ama, kitapta sevmediğim bir nokta vardı. Montaigne bazı konuları direkt o konudan konuşarak değil de başka konulardan örnekler vererek anlatmıştı ve bu nedenle kendilerinin ne demek istediğini anlayamadığım noktalar oldu, fakat bu benim toyluğum ve deneme türüne aşina olmayışımdan da kaynaklanabilir olacağı için üstünde pek durma gereği görmüyorum.
Kısaca, herkesin kütüphanesinde bulunması gerektiğini düşünüyorum. Montaigne gibi bir bilgini anlamak için değil, kendinizi anlayıp tanımanız için.
uzun süredir aynı tarzda şeyler okuduğumdan biraz sıkıldım açıkçası, biraz ara verdikten ya da araya başka bir kitap soktuktan sonra okumaya devam edeceğim çünkü yarım bırakmaya gönlüm el vermiyor.
Öncelikle, bu hoş ve eğlenceli kitabı 10 gün gibi absürt bir sürede okuduğum için hem kendimden, hem yazardan hem de kitaptaki karakterlerden özür diliyorum. Bu haksızlığı asla hak etmiyordunuz.
Kitap gerçekten çok güzeldi. Karakterlerin birbirleriyle olan iletişimlerini ilk kitap için yaptığım yorumda da değerlendirmiştim zaten o yüzden bir kere daha detaylıca bu konu hakkında konuşmama gerek yok. Rick amca yapmış yine yapacağını.
Bu kitap açık açık tek bir karakterin bile olayları nasıl değiştirdiğini, hızlandırdığını gördüğüm bir kitap oldu. Teşekkürler Alex Fierro, seviliyorsun. Fakat, şöyle bir nokta var. Fark edildi mi bilmiyorum ama bu kitaba diğer kitaptan bir rakam düşük puan verdim. Neden, hemen anlatayım.
İlk kitap seriye giriş kitabıydı, bu yüzden bazı yerlerin daha durgun geçmesini anlayabildim. Ama, devam kitabı olan yani gelişme kitabı olan bu kitabın da en heyecanlı yerlerinin genel olarak durgun geçmesi biraz kötü oldu. Savaş sahnelerinde bariz bir durgunluk olduğunu hissettim. Daha aksiyonlu olabilirdi bence. Ha, bu kitabın değerini ya da okunabilirliğini düşürdü mü? Hayır. Dediğim gibi sadece karakterlerin ilişkisi ve iletişimi için bile okuyabileceğiniz çok eğlenceli bir kitap.
Yazdığım şeyleri birilerinin okumasını amaçladığımdan değil, zihnimde daha iyi yer edinsin diye yazdığımdan ufak bir küfür kullanmakta sakınca görmüyorum.
Yani, hassiktir be, o son cümle neydi öyle? Ciddiyim, o son cümleyi okuduktan sonra 10 dakika boyunca tavana bakarak 580 küsur sayfayı sorguladım.
Neyse, en başından bir değerlendirme yapayım. Öncelikle kitabın Percy Jackson ve Olimposlular serisine göre daha durgun geçtiğini söylemem gerek. Ama bunun sebebi kitabın kötü olması, konunun işlenememesinden kaynaklı değil de Magnus'ın karakterinden dolayıydı bence. Çünkü Magnus daha ergen ve 'amaaan koy gitsin' tarzında bir karakterdi. Ama dediğim gibi, Rick amca olayları yine enfes bir şekilde sunuyor bize.
Bir kere, kitapta dönen espriler çok iyiydi. Katıla katıla güldüğüm yerler oldu. Karakterlerin birbiriyle ilişkisi çok tatlıydı. Konu olabilecek en akıcı şekilde işlenmişti ve sıkıldığım yerler bir elin parmağını geçmez.
Son olarak, Yarıkaya Gunderson, Mallory Keen ve Hearthstone beni bulsun.
Şiir sevdiğim bir tür pek değil açıkçası, bu kitabı da sevemedim. Ama sevemememin sebebi tamamen şiire olan bakış açım değil, yazarın yazdığı şiirler de bana çok sönük geldi. Bilmiyorum, belki daha güzel şiirleri vardır fakat ihtimaller dahilinde de konuşamam.
Bazı yerlerde kopukluk olduğunu ve hikayenin konuyu pek devam ettiremediğini düşünsem de güzeldi. Eğlenerek okudum. Düşündürdü mü, düşündürttü. Yeni şeyler öğrendim mi, öğrendim. Tadından yenmez.
Bu kitap her yerde 'toplumsal ve günümüz ya da gelecek dünyasına yazılmış bir eleştiri, distopya' olarak geçiyor ama hayır. Bu kitap daha fazlası. Kitap, sayfalara işlenmiş olay sizin en içinize kadar inip hayatınızı ve kendinizi gözden geçirmesine sebep oluyor. ''Ben ne yapıyorum?'' , ''Tam olarak ne için yaşıyorum?'' sorularını istemsizce sormanıza vesile oluyor. Nefesimi kesti. Abartılı gelebilir, mübalağa yaptığımı da düşünebilirsiniz fakat hayır. Her bir kelimemde ciddiyim.
Montag'in değişen iç dünyasını, kafa karışıklığını, fikirlerinin değişmesini okurken sanki biri bana beni anlatıyormuş ya da aynaya bakıyormuşum gibi hissettim. Guy bir şeyi sorgulamaya başladığında bende sorguladım. O paslı tren rayında onunla beraber bende yürüdüm. Hipnotize edilmiş gibi okudum kitabı. Bilmiyorum, belki de bu kadar abartmamın sebebi böylesine güzel fakat korkutucu kitapları yeni yeni okumaya başlamamdır, emin değilim. Ama emin olduğum bir şey varsa o da bu kitaba her insan evladının bir kereliğine bile olsa şans vermesi ve okuduktan sonra bir-iki saatliğine oturup düşünmesidir.
Quiquendone adlı hayali bir kasabaya, bir çeşit deney yapmak için gelen Doktor Ox'un amacını ve bu amaç doğrultusunda gelişen olayları inceliyoruz kitapta. Konusu iyi güzel, içinde ironik bir dille verdiği mesajlar eğlenceli fakat bu kitap cidden bu kadar yavaş mı işlenmeliydi?
Kitap cidden bitmek bilmedi. Yavaş gelişen ve ilerleyen her şeye öfke besleyen ben için bu kitap ölüm gibi bir şeydi. Asla kötü değildi, komik ve düşündürücüydü fakat yok olay bir türlü açılmıyor. Eğer kurgunun yavaş gelişmesi bana koymaz diyorsanız oldukça güzel fakat onun dışında fıs.
