Akış
Ara
Keşfet
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
Kitap Türleri
Dergiler
Çevirmenler
İncelemeler
Alıntılar
İletiler
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.38.13
Irvin D. Yalom
Irvin David Yalom'un çocukluğundan günümüze 85. yaşına kadar ki süreci anlattığı okurken imrendiğim, kıskandığım müthiş bir anı kitabı. Son zamanlarda kendime hep şu soruyu soruyorum. Neden bir akıl hocam olmadı? Akıl veren birileri çok oldu belki ama onların hepsi kendi alamadıkları riski benim almamı isteyenlerdi. O yüzden hiç ciddiye alamadım.
Editörün not defteri..
"Beyaz Zambaklar Ülkesinde" ideal bir toplum düzeninin bir buçuk milyon insan tarafından nasıl içselleştirildiğinin ve sürdürülebilirleştirildiğinin hikayesi. Bir toplumun diriliş öyküsü, bir ütopyanın ete kemiğe bürünmüş hali.
Hani o içimizde büyüttüğümüz kendimizi geliştirdikçe üzerine parça parça güzellikler eklediğimiz ulus düşü
Sevim koş, FBI'ın hayırsız ajanı Fox, Umur Bugay hakkında zırvalamış...
Bizim kuşağın (Y mi deniyor bilmiyorum böyle entel dantel kavramları) yani otuzlu yaşlarını sürenlerin bir pazar ritüeli vardır: Banyo-Bizimkiler-Parliament Sinema Kulübü başlarken de uyku. Ben daha şanslı olan azınlıktan olarak bazen –yani okulda öğlenciysem– filmlerin bir kısmını seyredebildikten sonra uykuya gönderilirdim. İşte bu ritüelin
Kitabı 30. sayfada yarım bıraktım. Kitabı okumadan değerlendirmek haddime mi bilmiyorum ama okurken kendimi o kadar gergin ve rahatsız hissettim ki bir şeyler yazmadan geçemedim. Hayatım boyunca yarım bıraktığım kitap sayısı bir elin parmaklarını geçmez, onları da ya bana ağır geldiği ya da konusu çok sıkıcı olduğu için bitirememişimdir. Ama ilk defa bir kitabı yazarın üslubundan dolayı bırakmak zorunda kaldım. Bu kadar ilgi çekici ve güncel bir konuda ancak bu kadar rahatsız edici bir üslupla yazılabilirdi herhalde. Yazarın savunduğu çoğu şeyi ben de savunuyorum ama ifade biçimi bana oldukça yanlı ve yüzeysel geldi. Çok kişisel ve temellendirilmemiş argümanları var. Ayrıca yazar sürekli okuyucuyu ikna çabasındaymış gibi hissettirdi bana.
Bu bir kurgu kitabı değil, elbette araştırmalardan, başka kaynaklardan referanslar olmasını beklerim ancak gereğinden fazla referans verilmiş, bu da kitabın bütünlüğünü bozmuş. Üstelik referansların yarısı da kendi kitaplarına atıfta bulunuyor. Toplumsal cinsiyet konuşurken hoop bir anda yazar önceki kitaplarının tanıtımına geçiveriyor. Sürekli anekdotal bilgiler verilmiş: bir tanıdığımın başına şu geldi, otobüste insanları şunu söylerken duydum, benim başımdan böyle geçti gibi. Değindiği konu itibarı ile sosyoloji, psikoloji, antropoloji gibi bilimlere dayanması gereken bir kitapta biricik ve genellenemez örneklerin bu kadar sık kullanılmasını doğru bulmuyorum. Üzerine okuma yapmayı en sevdiğim konulardan birinde yazılmış olan ve sosyal medyada sürekli "feed"ime düşen, çok satıldığını/beğenildiğini gördüğüm bu kitap benim için tam bir hayal kırıklığı oldu.
Nöronlarım yandı hocam!
Bazı kitapları o kadar büyük bir heves ile alırım ki. Kapaklarına, sayfalarına anlamlar yüklerim. Pia Mater uzun zamandır okunmayi bekleyen favori listemde yer alıyordu. Malesef son zamanlarda yaşadığım en büyük hayalkırıklığı diyebilirim.
Büyük bir şaşkınlık içinde bu kitabın hayranı olmanın bir edebiyatsever olarak çok zor olduğuna inanıyorum. Kitaba verdiğim 3 puan sadece içinden öğrendiğim birkaç bilimsel anekdota olan hayranlığım sadece. Olay herhalde bizim bilmediğimiz bir dünyada geçiyor. Ne kadar klişe ararsak var kitapta. Spoiler olacak ama küçük bir sokak çocuğu 3 yaşındaki bir bebeğe aşık oluyor ve hayatı boyunca onu kaybetmeden takip ediyor. Eğer yazarın akademik geçmişini bilmeseydim bu kesinlikle bir watped kitabıdır diyebilirdim. O kadar sığ. Nöron kelimesini o kadar çok tekrar etmişki. Anladık hocam sen nöroroman yazmışsın diye bağırmak geliyor insanın içinden. Limbik sistem, frontal korteks... Sürekli tekrar eden saçma bir bağlantı silsilesi. Bir sokak çocuğunun hiçbir eğitim almadan kendi çabaları ile öğrendiği bilimsel gerçekler...
Kesinlikle dizi olarak çekilse "çukur" olarak başlayıp "stranger things" olarak bitecek bir kitap. Vakit kaybı diyemeyeceğim. Ancak okumamış olsaydım çok da bir şey kaybetmezdim herhalde. Çünkü daha bu kitabın öncesinde Şevket Süreyya Aydemir'in o muazzam eseri "Suyu arayan adam"ı okumuştum. Belki de ne okursam içi bomboş gelecekti. Kitapla kalın. Sevgiler
Dan Brown un kitaplarındaki tüm sansasyonelliğini beğeniyorum adeta hikaye gözümde sahneleniyor ve ben beş duyumla kitaba bağlanıyorum. Kitapta yer alan bilgilerde ayrıca çok güzel araştırılıp üzerinde düşünülmesi gereken konular. Aslında kitaplarında bariz yakalayamazsınız belki. ama ben genel anlamda Dan Brown un teolojik sorgulamalarının bu denli kalemini güçlendirdiğini düşünüyorum. Kitapta bunu hikayede küçük bir anektod gibi hissettirirken asıl kendisi bu konu ile hemhal ve oda hayatında anektod tadına indirgemek istiyor.Tabi bu benim kişisel görüşüm. Asla bir sebebe de bağlı değil ama okumadıysanız lütfen herhangi bir kitabından başlayın. Eğer Ahmet Ümit okumayı çok seviyorsanız bu kitaplarada bayılacagınıza eminim
