Doğal olarak her gelişme, bir evvel olduğun şeyi terk etmen anlamına gelir...
Bu nedenle "ben" ve "biliyorum" sözcüklerine tapan delilerin arasından ancak "bilmiyorum" diyebilene yardım edilebilir...
Sayfa 116Kitabı okudu
Yunus Emre’nin “72 milleti bir görmeyen, halka öğretmen olsa dahi, Hakikat'e asidir" sözü; her düşünce ve anlayışın lisanını konusabilecek kapsayıcılığı kendinde gerekleştirmeyen ‘insan-ı kâmil’ olamaz demektir.
Sayfa 169Kitabı okudu
Hikayelerle, doğrudan bilgi aktarımın arasındaki temel fark nedir?
-Hikayelerin düz bilgiden farkı, muhatabını içlerine dahil etmeleridir… Öncelikle, yeni bir mekanizmayı harekete geçirirler: “Keşif”.. Hikayelerde incelikler vardır, imalar vardır, semboller vardır..Ama bunların içindeki anlamları bizzat kendin açıp keşfetmedikçe, fazlaca değerleri yoktur. Madem gerçek bir yürüyüşe çıkmak istiyorsun, bu yürüyüşün “sana ait” olması elzemdir…Hikayeler, kendine has yürüyüşüne ve açılımlara izin verir….
Amipler bir dönemin en gelişmiş canlılarıyken, şimdi biz öyleyiz ve aynı şekilde "Ol'duk" diyoruz sanki. Bizi bugüne getiren tekâmülün (gelişme, ilerleme) , bazı amiplerin "amiplik"lerinden vazgeçerek "nitelik değiştirmesi" ile başladığını unutuyoruz. "Amiplik"ten vazgeçenler, hayal dahi edilemeyecek şuurlara ulaşmışlar, ancak yükselen her aşama bir evvelkine göre hayal edilemeyecek kadar büyüleyici olduğundan, her evrimde "Ol'dum" dememek o derece güçleşmiştir.
Sayfa 148Kitabı okudu
Bilmeyiz... Bilmediğimizi de bilmeyiz... Bilenlerden ise uzak durur egomuz genellikle... Tarih yakılan, asılan ve öldürülen "gören gözler"le doludur... Putlarıyla yaşamaktan memnun olan körlerin, yardım elini uzatanlara teşekkür etme tarzı budur...
Sayfa 59Kitabı okudu
