Ben De İstiyorum
Şöyle Çankaya’ya çıkalım. Ankara’yı tepeden görmek istiyorum.
E-kitap
Lakin dikkat edin kanatlar vardır, ankaları kaf dağlarına götürür; kanatlar vardır, kuzgunları leşe kondurur.
Sayfa 424Kitabı okudu
Feride Çiçekoğlu : Uçurtmayı Vurmasınlar
Çiçekoğlu Ankara’da doğdu. ODTÜ mimarlık fakültesinde lisans ve yüksek lisans eğitimini tamamladıktan sonra Pennsylvania üniversitesinde ütopyalar ve kent tasarımı üzerine doktora yaptı. Ütopya sevdası 12 Eylül 1980 darbesinin dikta rejimiyle uyuşmadı ve dört yıl cezaevinde tutsak edildi. Cezaevi yıllarında edebiyat ve sinemaya yöneldi. Senaryolarını yazdığı Uçurtmayı Vurmasınlar (1989), Umuda Yolculuk (1990) ve Suyun Öte Yanı (1991) gibi filmlerin aldığı ulusal ve uluslarası ödüllerden sonradan sinema alanında akademik gelişme çalışmalarına devam etti. Halen İstanbul bilgi üniversitesi sinema - Tv bölümünde öğretim üyesidir.
Uçurtmayı Vurmasınlar, Feride Çiçekoğlu’nun 1980 dikta rejiminin onu tutsak ettiği yıllarda cezaevinde gözlemlediği hayatı resmediyor aslında. Yazar dönemin baskıcı rejimini, mahkumları sansüre, tecrite, ötekileştirmeye maruz bırakan uygulamalarını annesi tutuklu olduğu için onunla beraber esir hayatı yaşayan Küçük Barış’ın diliyle anlatıyor.
Barış hapishanede tanıştığı siyasi tutuklu İnciye içeriden yazdığı mektuplar yoluyla haberler veriyor anılarını anlatıyor romanı bu mektuplar üzerinden işleyen yazar saf bir çocuğun faşist bir yönetimi izah etmeye çalışmasını masumane bir tarzla etkileyici şekilde işliyor ve bize de okurken kızmak duygulanmak ve hatta ağlamak kalıyor. Saatler içerisinde hissedilerek okunacak vurucu bir eser. 
Uçurtmayı Vurmasınlar
Bir mayıs öğleden sonrası Ankara’da ve o esnada başka şehirlerde neden hep bir şeyler eksik? Şimdiki zaman ile ilgili bir şey olmalı bu. Şimdiki zamanda hep bir şeyler eksik kalıyor. Yaşantılar, duygular eksiksiz olmuşsa geçmişte olmuştur ve gelecekte eksiksiz olsun diye hayal kurarız, ümit ederiz. Şimdiki zaman eksikliğin zamanıdır.
Sayfa 142Kitabı okudu
ABD dostumuzdur deyip alabildiğine Amerikaya açılıyoruz, ona yaslanıyoruz. Rusyaysa düşmanımız, bütün kötülüklerin başı. 1950li yıllarda sürekli olarak bu konu işlenmiştir. Ingilizamerikalıya yaranacağım, yağ çekeceğim diye haddından fazla komunism karşıtlığı kisvesinde Rus düşmanlığı güdülmüştür. Rusun yüzyıllık yemeği, Rus salatasını "Amerikan salatası" yaptık. Ben buna bizzât tanık oldum. Ankarada annem, ablam, ağabeğim ve ben Piknik lokantasına gitmiştik. Yazdı; dışarıda oturuyorduk. Ağabeğim, tanıdığı hizmetliye "bize dört Rus salatası getir" dedi. Adam öylece kaldı. Bir de, korkaklığımız da var ya. "İşitmedinmi, Rus salatası istiyoruz" deyince, "öyle bir şey yok" dedi. Ağabeğim fırladı yerinden. Eskiden yemekler camlı dolaplara dizilirdi. Liste falan yoktu. Ne istiyorsanız gösterirdiniz. Lokantaya girip "işte ya, Rus salatası" diye çıkıştı. "Efendim, o Amerikan salatası" dedi. Meğer bir önceki gün hükümet kararıyla adı değiştirilmiş. Medeniyet yoksunu Amerikalı tanımaz bile bu salatayı.
Sayfa 164
