" Ne zaman ki iyiliğim, kötülük olarak algılandı, anladım ki ben doğru
yoldayım. "
Şems-i Tebrizi
Çocukken güneş olmak isterdim,
Sonra anladım ki en iyisi çocuk olmak.
Çünkü güneşten sıcaktı kalbim.
Büyüdüm derken...
Yaşam denen ayazda üşüdüm..
Soğudu buza döndü kalbim..
Ne "güneş" olabildim,
Ne "çocuk" kalabildim..."
Anladım ki gitmek için 'Senaryo' yazanlara kalması için' Oyunculuk ' Teklif etmişiz.......iyi geceler
Mən iş həyatında uğurun zirvəsinə çatdım. Başqalarının nəzərində mənim həyatım mükəmməl nümunədir.
İndi xəstə yatağında oturub bütün həyatımı nəzərdən keçirərkən anlayıram ki, mənim həzz aldığım bütün sərvət və tanınma ölüm qarşısında solur və mənasızlaşır.
Və anladım ki...
- 30 dollarlıq saat ilə 300 dollarlıq saatın hər ikisi də "eyni vaxtı" göstərir.
- İstər ekonom ilə uçun istər biznes klas, əgər o təyyarə yerə düşsə, siz də düşəcəksiniz.
- Uşaqlarınızı varlı olmaları üçün deyil, xoşbəxt olmaları üçün öyrədin, beləliklə onlar böyüdükdə, hərşeyin qiymətini deyil, dəyərini biləcəklər.
- Sizə pul qazandırması üçün birini işə götürə bilərsiniz. Ancaq xəstəliyinizi sizin üçün daşıyacaq kimsə işə götürə bilmərsiniz.
Qazandığım sərvəti özümlə apara bilmirəm. Özümlə birlikdə apara biləcəyim tək şey sevginin yaratdığı xatirələrimdir. 
Steve Jobs ölüm yatağında yazdığı son sözləri...
İnsan hayallerinden vazgeçmemeli.
İlk çocuk kitabım basıldı, elhamdülillah 🤗
İnsan hayallerini ertelememeliymiş bir kez daha anladım.
Öncelikle içimdeki hayalperest kız çocuğunun elinden tutup yeniden ayağa kaldıran, beni değiştirip, dönüştüren ve geliştiren kızım Azra'ma,
Beni fark edip cesaretlendiren kızımın kıymetli öğretmeni kıymetli Özlem Arı'ya,
Bu yolda bana rehberlik eden kıymetli Redaktörüm Sin Eren hocama,
Beni destekleyen aileme ve tüm dostlarıma,
Bıkmadan usanmadan hikayelerimi dinleyen yeğenlerim Zeyno ve Mehmet'ime sonsuz teşekkürlerimi sunarım 💐👏🏻
Bakmadın
Sonra sen girdin hayatıma ,
Ömrümde öyle gülen görmedim .
Gitmeyecek gibi ...
Bir yandan ölmek hissi ,
Diğer yandan sen .
Bir sen tanıdım .
Meğer ne yabancıymış .
Başkasına ait gibi ,
Çekip gitmenden anladım .
İnsan bir kere dönüp bakmaz mı ?
Bakmadın ,
Ömrümde böyle acı görmedim .
Baktığım her yerde suretini görür gibi oldum .
Deli dediler ,
Baştan aşağı sen olduğumu bilmeden .
Sonra bir şair tanıdım .
Şiirlerin katili ,
Meğer ne meraklıymış ölmeye .
Gittiğin gün ruhunu da götürdügünü bilmeden.
bilinmedik bir hüzün var içimde bir gariplik.. anladım ki ya ben fazlayım bu şehirde ya da biri eksik
“
Birini düzeltmekle uğraşmaktan bıktım. Sınırlarımdan taviz vermeyi bıraktım. Travma üzerinden bağlanmaktan bıktım. Bazen nefret ya da kıskançlık gibi gelen bir aşka razı gelmeyi bıraktım. Bana kendimi değersiz hissettiren her insanla arama kilometrelerce mesafe koydum. Hak ettiğim şeyin var olmadığına ya da sevilmeyi, birlik- teliği istememin çok fazla şey istemek gibi olduğuna inandıran insanlardan bıktım. Yeni bir insan tanımanın yükünü bıraktım. Sessizliğin nimet olduğunu anladım. Yalnızlaştıkça korunduğumu hissettim. Galiba yavaş yavaş kendime geliyorum.
”
Anladım ki şiir nerede yazılırsa yazılsın ve nerede okunursa okunsun şairin abasına, tek kolu giyilmemiş ceketinin iç cebine biriken hüzündür.
Çok enteresan birine dönüştüm yaş aldıkça… Önceleri çok da ilgimi çekmeyen ne varsa meraklısı oldum…
Gözüme, kaşıma, üstüme, başıma, saçıma, tenime gösterdiğim özeni beynimin işleyişi, kalbimin ne hissettiği hatta karaciğerime neyin iyi geldiği aldı…
Cildin dışını parlatmanın en güzel yolunun gülümsemek, onun da ancak gülüp geçebilmekle mümkün
Bu kez anladım
Kuru dallardan yapma
Bi köprüden geçiyorum
youtu.be/FOUdApLTAG4?si=...
