deli deli deli diye bir şarkı söylüyor çoban, kavalı deliği tıkanmış gider gibi, öttüremiyor. yavanı yavan yabancı bir köylü, gelip geçiyorken tepelerde kavalını çalmayan çobanı gördü. çoban vurdu sırtını yere, gergi göğsünü göğe, bir şarkı tıslıyor dilinin ucunda, deli deli deli sana nerden ermeli. yabancı kulak verdi sese, öbür kulağında bir
Suç Bende ( Kendimden)
Kendime bir hesap yaptıktan sonra
Anladım ki suç bende sevdiğim.
İnsan sevmek zor, güç, çetin işimiş
Hata bende günah bende sevdiğim.
Hakkını helal et, benden bu kadar.
Daha yansam böyle nereye kadar
Çektim cezasını bu sevdanın yar,
LÜTFEN BENDEN ÖTE DURMAYINIZ
Yağmur yağacağınaverdi,
Yine İstanbul'un geceye küs bir gününde.
Kim kimin kalbini kırdı bilmem ama,
Bu kasvetli hava bedenime kısa.
Hani o barış elçileri vardı,
Onlarında kanadı kırık artık.
Ben yine güleceğime verdim her şeyimi,
İstanbul'da yine o meşhur kaoslar başladığında,
Aşka da geç kaldım.
Nasibi yanlışlıkla çöpe attım,
Deliye
Şehirlerin Şarkıları
Hayatımdaki şehirlerin kendilerine ait şarkıları vardır, kendisini şarkılarıyla anımsatan, hatırlatan...
Bazı şarkıların şehirleri vardır ya da bazı şehirlerin şarkıları vardır, tezlerini doğrular, benim şehirlerimin şarkıları da...
Sonra, her bir şarkı, flu bir hayalin içinden sıyrılarak akla çakıldığı anı belli belirsiz kıpırtılarla
Beni deli sanıyordu ama aşkından deli olmamak akıl işi değildi..
Sen laftan anlamıyor musun dediğinde,
Sen aşktan anlamıyor musun demiştim..
Sonra anladım ki telefonu kapatmış..
İnsan öyle bir varlık ki.. Bazen dönmemek üzere gitmeyi o kadar istiyordum ki.. Sonra ruhumda kanı hiç dinmeyen bir sızıya dönüştüğünü fark ettim bu isyanlı sükûtun..
Neden mi bir cepheye dönmemek üzere gitmek ister bir insan.. Sebebi
ADEMOĞLU
Bu çağın adı ,olsa da ahir zaman
İmtihanlar olsa da,ne kadar yaman
Şeytanın fitneleri,olsa da kocaman
Sınav dünyası,sabret ey ademoğlu…
Karışsa da birbirine sapla saman
yamalı yüreğim ecnebidir emana
hiç bilmem ki sıcak çorba kokusu, anne terliği
güneş celali çocukluğumun sâfi duyguları
yaş gözlerimin gayba dildadeliği
ne o battaniye ısıtır beni ne buharı tüten demli çayım
ne de kitabımın acı sayfalarında kuruyan kiraz çiçeği
bazen sahrada görülen bir serap bazen muamma-yı
müşkül-küşa olur dört duvar
kimi
Uzun zamandır kayıp bir ben var içimde,
Ne yana baksam bulamadığım.
Esen rüzgara karşı duyduğum ürpertim,
Ter boşalan silkinişlere karşı.
Güneşin doğuşunun varsa bir anlamı,
O halde açıklasınlar içimdeki karanlığı.
Ne zamandır ne haldesin bilmem.
Bilgisizliğin verdiği vesvese,
Yep yeni kuruntulara gebe.
Bilmem anladın mı sensiz bitaplığımı.
Yoksa illa ecel mi kapımı çalmalı.