En çok anlamak yoruyor bizi.
Sayfa 15Kitabı okudu
“Kendimden ne bekleyebilirim ki? Korkunç bir duyarlılığa sahip olan duyularım, derin bir bilinç içinde olan duygularım var. Yalnızca beni yok eden keskin bir zihne, eğlenmemi sağlayan düşler kurma konusunda olağandışı bir kapasiteye sahibim. Cansız bir istek ve onu canlı bir çocuk gibi beşikte sallayan bir düşünce geziniyor içimde.”
Hissettiğimde ben kimim? Ben olduğumda içim de ne ölüyor?
Sayfa 57Kitabı okudu
Sanki kendi sesimle konuşmuyorum artık. Bir parçam kenara çekilmiş ve sadece izlemekle yetiniyor gibi.
Sayfa 17
Güzel tanım....
Var olmayan bir şehrin varoşu, hiç yazılmamış bir kitabın ayrıntılarla dolu bir önsözüyüm ben. Hiç kimseyim ben, hiç kimse. Hissetmeyi, düşünmeyi ve sevmeyi bilmeyen biriyim. Henüz yazılmamış bir romanın karakteriyim; beni nasıl alt edeceğini bilmeyen bir yaratığın rüyaları arasında, daha önce hiç olmadığı kadar dağılmış halde, boşlukta dalgalanıyorum.
Sayfa 54
Yaşam, maddenin metafiziksel bir hatası ya da eylemsizliğin bir ihmalkârlığı olduğumu yüzüme vuruyor.
Sayfa 30Kitabı okudu
'Anlamak için , kendimi yok ettim.'
Sayfa 43Kitabı okudu
Anlamak için kendimi yok ettim.
Olmak istediğim ile başkalarının beni dönüştürdüğü şey arasındaki boşluğum ben.
Sayfa 40 - Zeplin