Home
Search
What to Read?
Sign In
Sign Up
Shopping
Explore
Books
Authors
Readers
1000Kitap Android ApplicationFREE – Download from Google Play
1000Kitap iOS ApplicationFREE – Get it from App Store
©2024 · 1000Kitap Web Application · 2.37.24
Şükrü Erbaş- Ömür Hanım ile Güz Konuşmaları
"Herkes gibi yaşasaydım eğer, yaşamı onlar gibi görebilseydim çarşılar yeterdi avutmaya beni... Bir gömlek, bir ayakkabı, bir elbise; bir televizyon, halı, masa ve daha nice eşya yeterdi yalnızlığı örtmeye, kendimi göstermeye, varolmaya, dar çevre yitiklerinde önem kazanmaya..."
Herkes gibi yaşayamadığım bir dönem vardı. Bu kısım beni çok etkilerdi. Sırf bu kısım için bile şair ile birçok ortak yönüm olduğunu düşünüyordüm. Yıllar sonra altını çizmiş olduğum bu kısmı tekrar okuduğumda beni o kadar da etkilemediğini fark ettim. Çünkü artık şair ile aynı duyguları paylaşmıyordum.
O an fark ettim ki artık herkes gibi yaşayabiliyordum. Şairi artık anlamıyorum ama en azından çarşılar beni avutmaya yetiyor. Bunun verdiği huzuru yaşıyorum.
incelemeyi biraz geç yazdım çaktırmayın
Eğer beni çok değil kısa bir süredir biliyorsanız şu kitabı okumak için neler çektiğimi biliyorsunuzdur. Ben kitaptan öyle böyle değil aşırı yüksek bir beklenti ile başladım ve yüzümü asla kara çıkarmadı.
Öncelikle yazarın kitaplarında saçma bölümlerle başlamasından bahsetmek istiyorum. Saçma diyemesem de alakasız bölümlerle başlatıyor
İnsan oğlu anlamadığı insanları yargılarken o kadar acımasızdır ki...
Birinin bizim gibi görmemesi, bakmaması neden korkutur bizi anlamıyorum.
Ben herkes gibi bakmak, görmek, inanmak, anlamak, yorumlamak zorunda değilim ki.
Nasıl sevdiğim, nelerden hoşlandığım, neye nasıl tepki vereceğimden kime ne...
Öyle derinden bir hikâye ki bu bana göre, kendi yalnızlığımızın sebebini ve temelini dahi görebiliyoruz. Beni çok derinlerden etkiledin Camus....
98 syf.
8/10 puan verdi
Fena bir eser değil. Bir oturuşta okunabilecek bir kitap; kısa ama oldukça yoğun. Müthiş bir karamsarlık var romanda, o depresif hava ciğerlerinize nüfuz ediyor ve sizi de hasta ediyor. 100 sayfalık bir roman nasıl bu kadar etkileyici ve çarpıcı olur anlamıyorum.
Bu bir durum anlatısı, çok fazla şey dönmüyor, çok fazla karakter yok, olay yok. Başkarakterin birkaç günü anlatılıyor, zihniyle olan savaşı, karanlıkla, karanlık düşünceler ile, açlık ve yalnızlık ile... Distopyavari bir hikâye, vurucu ve çarpıcı bir anlatım tarzı...
Herkese tavsiye ederim.
Kitap kopuk kopuktu bir bütünü içermiyor gibi hatta buradan incelemeler vs baktım ben mi anlamıyorum kavrayamadım yerler neresi ama cık benim için ağır geldi Cahit Zarifoğlu'nu ilk tanıdığım kitapta bu oldu benim için.
Selamlarrr! Sizi komaya sokacak o kitap yorumuyla geldim. Toplanın; ağlayalım, dert keder sahibi olalım. İlk iki kitabın sonundan yola çıkaram korktuğum için elime alamamıştım Matem’i… haklıymışım. Tüm karakterlerin gerçek tarafını gördüğümüz, acımasızlığı sonuna kadar hissettiğimiz bir kitap oldu. Karanlık ve kötü karakter yazması seven en dibi gösteren bir yeni kan yazar, şok içinde bırakıyor ama bütüne baktığınızda tüm tüyleriniz de diken diken oluyor. Varoluşsal sancılar mı desem, en dipte yatan kötü ruh mu desem tam emin olamıyorum ama psikoloji de gölge diye adlandırdığımız kavramı yazar tek tek tüm karakterinde işlemiş. Asır Karahanlı… ruhumu parçalara ayırdı. Durmadı, üç kitap boyunca mahvetti ve en sonunda her şeyi parçalara ayırdı. Sempati beslemek desek değil ama öyle bir karakterki hem o siyah gözlerini hem de parlayan gözlerini görüyorsunuz. Yaşananlar, kurgu, olayların ilerleyişi… ne desem sizi spoilerin göbeğine düşürecek gibi hissediyorum. Kitapta hangi satıra adım atsanız patlıyorsunuz hangi karaktere el uzatsanız sizi sona çekiyor. Defne Karaca… bu nasıl bir ikilem okumaktı. Ve nasıl bir psikolojik sancının ortasında kadık anlamıyorum. Antipati, sempati, empati hepsi birbirine karıştı. En sona doğru yaklaştığımda sayfaları çevirmeden şok içinde 1-2 dakika duvarla bakıştım. (O ara ağlamaktan komalık oluyordum.) Hiçbir şeyin gözüktüğü gibi olmadığını çok güzel gösterdi bize. Son olarak, kitaptaki hiçbir karaktere veda edemiyorsunuz dostlarım.. hepsi zihninizde sonsuza kadar kalacak boyutta… şiddetle tavsiyemdir! Lütfen +18 okuyucular okusun
Evettt nereden başlasamm
İlk olarak eleştirilerimden başlıyım sonra da tatlıya bağlarım :D
İkinci kitap olduğu için birinci kitaba göre daha çok olay gerçekleşti e haliyle böyle olunca bazı durumlar karşısında e ne alaka dedim.
1. Karakterlere böyle illa bu baş karakter diye saçma sapan özellikler verilmesi...
Hazer'in amber gözlü olup
Her şeyi bilmek mi çok kötü yoksa bilmemek mi? Beni fazla ikilemde bıraktın.Spoiler içerebilir.Zeka seviyesi çok düşük olan Charlie'nin bir deneye girerek zeka seviyesinde değişim olup olmadığına bakılıyor ve Charlie ameliyattan önce ve sonra raporlar yazıyor.Şimdi benim yorumuma gelelim bir anne çocuğu için iyi olan her şeyi yapar ona şüphe
136 syf.
6/10 puan verdi
Kitabın ismi dikkatimi çekti ve aldım. Şunu fark ettim ki: Ya ben komediden anlamıyorum ya da tiyatro türü yazımlar benim ilgimi çekmedi. Kitabı okurken tiyatro halinin bir kaç farklı part haline göz gezdirdim. Sanırım zekam yetmedi. Hiç gülmedim. Verdiği bir kaç ince mesaj var. Onu da doğru algıladı isem. Koşarak alın okuyun diyeceğim bir eser değil. En azından fikrimce.
