Tanrı bana sadece hissettiğim gibi konuşma olanağı verseydi.
Sayfa 560Kitabı okuyor
Kopması gereken gergin bir tel gibiyim.
Sayfa 558Kitabı okuyor
Onunla birlikte yaşayamam.
Sayfa 557Kitabı okuyor
İnsanlardan kurtulmanın tek yolunun yaralarını onlardan gizlemek olduğunu biliyordu...
Sayfa 660Kitabı okuyor
kendinizden kaçamazsınız.
Sayfa 991Kitabı okuyor
sanki günümüz
“Stepan Arkadyiç aşırı olmayan, ancak çoğunluğun desteklediği liberal bir gazete alır ve okurdu. Aslında ne bilim, ne sanat, ne de politika onu ilgilendirmediği halde, bütün bu konularda çoğunluğun ve çoğunluğun gazetesinin izlediği görüşleri katı bir biçimde destekler ve bu görüşleri ancak çoğunluk değiştirdiğinde değiştirirdi ya da daha doğrusu bu görüşleri değiştirmez, bunlar onun kafasında fark etmeden kendiliğinden değişirdi.”
Sanki bugün de böyle insanlar çoğunlukta. Kendini ilgilendirmeyen bir çok konuda sırf takip ettiği çevreler öyle düşünüyor diye körü körüne anlamadığı konuları savunan bir sürü insan var.
Günün gerektirdiği şekilde yaşamak, yani unutmak. Uyuyarak unutmak artık olanaksızdı, en azından geceye dek, bu durumda hayatın düşlerine dalarak unutmak gerekiyordu.
Bütün mutlu aileler birbirine benzer, her mutsuz ailenin mutsuzluğu kendine göredir.
Öç benimdir, karşılığını ben vereceğim.
Onu sevmediğimi iyi biliyorum. Fakat o, o kadar iyi ki... Yanında kendimi çok mutlu hissediyorum, bu niye böyle?
Onu ne kadar seviyordum. Hatta şu yaşananlara rağmen ne kadar seviyorum. Belki de onu şimdi ki kadar hiç sevmemiştim. İşin en zor tarafı da bu.
"Ben tuhaf değilim, ama kötüyüm. Kimi zaman böyle olur. Hep ağlamak isterim. Çok aptalca ama geçer."
Sayfa 139Kitabı okuyor
Galiba işin zor geldiğini itiraf etmektense ölmeye hazırdı.
Sayfa 332Kitabı okuyor
Zihinsel çalışmaya o kadar alışkındı ki, aklına gelen düşünceleri kısa ve güzel bir şekilde ifade etmeyi ve bu düşünceleri dinleyecek birinin yanında olmasını severdi.
Sayfa 316Kitabı okuyor