Ama artık her şey yepyeni bir yolda yürüyecek. Hayata izin vermemek, geçmişe izin vermemek saçmalık. Daha iyi, çok daha iyi yaşamak için dövüşmek gerek...
Nasılsan öyle kalacaksın: Kuşkularınla, kendinden sonsuz hoşnutsuzluğunla, sonuçsuz kalan kendini düzeltme denemelerinle, yaşadığın düşüşlerle ve senin için olanaksız, sana nasip olmayacak sonsuz bir mutluluk beklentisiyle.
Ne kadar güzel! Bu harika gecede her şey ne harika! Bu sedef kabuğu ne zaman oluşuverdi? Daha demin göğe baktım, iki çizgiden başka bir şey yoktu. Evet, işte benim hayat görüşüm de aynı böyle farkına varmadan değişti!
Tanrı günü vermiş, gücü de vermişti. Gün de, güç de çalışmaya verilmiş, ödülü de yine çalışmadaydı. Ama çalışma kimin içindi? Çalışmanın meyveleri nasıl olacaktı?
"tedavisi, kırık bir vazonun parçalarının yeniden birleştirilmesi kadar gülünç geliyordu geliyordu. Kalbi kırılmıştı. Ne yani onu haplarla,tozlarla mı iyileştirmek istiyorlardı.?"