Yazarın okuduğum ilk kitabı. Daha önce"okumaz yazmaz" kitabı ile alakalı çok öneriler gördüm. bu öneriler üzerine almışken şu an incelemesini yaptığım kitabı da almış bulundum. Kitap toplamda 25 tane öyküden oluşmaktadır. Arka sayfasında yazıldığı gibi kitap bir yandan tuhaf bir yandan rahatsız edici kısmen absürd ve bir o kadar da dokunaklı bir kitap.. Bazı öyküleri beni ciddi anlamda rahatsız etti. Ve gerçekten de düşündürdü. Çok kısa olmasından kaynaklı sonunun virgül ile bitiyor olması düşündürüyor insanın.Virgul diyorum çünkü aslında öykü bitmemiş gibi duruyor çoğu yazıtlarında. Genel olarak kitabın öykülerine baktığımda yazarın aile çocuk anne baba ilişkisine çok değindiğini gördüm. Yazarın belki de travmaları vardı. Derdi olan yazarmış.... Bazı öykülerinde kitabın adı olan "önemi yok" cümlesini hissediyorsunuz gerçekten. En çok beğendiğim öyküsü "posta kutusu "isimli olan öyküsü . Bu öykü'ye imza atılır. Yazar yine burada Baba figürünü kullanıyor. Yani biz okuyuculara bir soru işareti oluşuyor acaba yazarın babasıyla bir problemi mi vardı ya da kendi çevresinden duyduğu üzere mi bu tarz hikayeler yazdı bunlar koca bir boşluk. Soru işaretlerinin olmasının bir kaç sebebinden biri de kitabın en son cümlesi şu şekilde bitmektedir. "Babam hiçbir yerde benimle el ele gezmedi ki....."
Acıklı ,düşündürücü...Çokça üzücü........ Yazara kalbimi bırakıyorum
Agota Kristof
