Çocukların en sevdiği şey, kurallı yaşamaktır. Ancak kuralları sadece çocuk değil, evdeki herkesin yerine getirmesi gerekir. Ancak bu şekilde, çocuk kuralları uygular. Örneğin; 7 yaşındaki bir çocuk gece yatarken altını ıslatıyor.
Anne 'Aksam saat 19.00'dan sonra bir sey içilmeyecek!' diye kurallar koyarak sorunu çözmeyi amaçlıyor. Çünkü geç saatlerde sıvı içeceklerin alınması gece alt ıslatmayla aynı anlamda. Ancak akşam saatlerinde evde çaylar içiliyor, meyve suları, sodalar tüketiliyor ve sadece altını ıslatan çocuktan bunlar esirgeniyorsa, bu kural değil, çocuğa eziyettir, cezadır, işkencedir. Bu duruma düşürülmüş bir çocuğun, annesinin koyduğu kurala uymasını beklemek hayaldir.
Çocuk kendi duygularını rahatça ifade edebildiği, kendi kişiliğine ve kimliğine saygı duyan bir ebeveyne sahip değilse; kendine yönelen sevgiyi kaybetmemek için duygularını yaşayamaz, başkalarının beklentilerine karşılık vermeyi öğrenir.