Annem döndü bana bir baktı o bakışı görmeliydiniz.
Resulullah o bakışı görseydi merhametten ağlardı;
Ben o bakışı gördüm, haşyetten bayılacaktım ama annem elimden tuttu.
Ne tuhaf, anneler ölürken bile çocuklarının
Anneler ölürken bile çocuklarının ellerini bırakmıyor ne tuhaf...
Sayfa 83Kitabı okuyor
Resulullah asla yalan söylemezdi; ben annem ölürken hiç ağlamadım.
Sayfa 82Kitabı okuyor
Gerçek bir ev. Saçları topuz yapılmış, mis gibi parfüm kokan gerçek bir anne. Sıyrıklarımızı duyunca içi cız eden "Uf mu olmuş, canım?" deyip yara bandı getiren bir anneyle cilalı ayakkabıları parıl parıl patlayan, gripten yataklara düştüğümüzde oyalanmamız için çizgi roman almaya koşan bir baba. Onları nasıl da dört gözle bekliyorduk!
Sayfa 11
Bugün geriye dönüp baktığımda, bana kader diye dayatılan hiçbir şeyin kaderim olmadığını daha iyi görüyorum. Türkiye'de annem gibi birçok kadın, cennete gitmek umuduyla kahreden bir evliliğe katlanıyor, ezici bir kocanın yükünün altında eziliyor. Kadınlar, kendi annelerinin kaderlerini özgürce seçim yapamadıkları için tekrar ediyorlar.
Sayfa 16Kitabı okuyor
Yüksek yüksek tepelere ev kurulsun acil
Annem ve babamla her dakika karşılaşmayacağımı bilsem,
Hvaler'de, kayaların tepesinde, denize nazır bir kulübem olmasını isterdim doğrusu.
“1931 yılında doğdum. 1937 yılında annem öldü. 1944 yılında Dostoyevski’yi okudum. O gün bu gündür huzurum yok. Biyografim bu kadar.” demiş Cemal Süreya.
Mezar taşıma yazdıramam ya bu kadar şeyi. Söyle evladım diye teselli ederdi annem beni. Söyle de içine hicran olmasın. Hicran oldu anne.
Acaba bu yıl doğacak bir bebek olsaydım annem de bir influencer olsaydı ben doğmadan önce babamın ve kendisinin ayakkabılarının arasına benim bebek patiklerimi koyup sevinçten deli oldum patikleri görünce demek hilal geliyor ağladım ince ince akımı yapar mıydı