Biz Kadınlar
Biz kadınlar,
Camdan büyük bir fanusun içindeyiz
Korseden sütyene mahpus yaşarız
Namus diye biri karar verir;
başımızı örtmemize,
eteğimizin uzunluğuna.
Pantolon yasaktır bize
Tahrik edermiş erkekleri.
Çocukken annem bana "seni istemiyorduk da oldun işte" derdi. Kendimi sanki istenmeden alınan bir eşya gibi hissederdim😊 hep annemin babamın gözüne girmek için çabalar sarfettim amacım bu dünyaya getirdiklerine pişman olmasınlar diye uğraşmaktı onları memnun etme çabası.Sonra büyüdükçe bu alışkanlık haline geldi anne,baba,kardeş, arkadaş,eş,evlat ve bütün insanlarla ilişkilerde bu kendimi insanları mutlu etmeye gayret etme çabasına dönüştü, bunun çok yorucu birşey olduğunu farkettiğimde iş işten geçmiş yıpranmış ve yorgun buldum kendimi. Umarım 40 yaş başkalarını memnun etmeye yetmiştirde kalan hayattada kendimi memnun ederim😊.Lütfen çocuklarımıza söylediğimiz kelimelere dikkat edelim bu onların hayat tarzı olabilir.Saygılar...
Küçükken annem, yerde ekmek görünce: Yükseğe koy kuşlar yer derdi. Sevdiklerimizi hep yüksekte tuttuk, acaba kuşlar mı yedi?
13 yaşından beri kağıt topluyorum Ankara'da. Niğdeliyim. İlk okula başladığım yıl geldik Ankara'ya. Orta okulu bitirebildim yalnızca; hep taktir alarak geçtim sınıfları. Liseye yazdırmadı babam; sokağa saldı beni çalışıp da işe yaramam için. O gün bugündür sokaklardayım; çizgili, çizgisiz, kareli, beyaz ve rengarenk kağıtlar, kartonlar topluyorum.
Annem hep abilerimi sevdi evde güzel bir yemek olunca sen yeme onlar erkekler onlar yesin derdi sorarsanız oda annesininden öyle görmüş ama ben öyle olmuyacağım, Allah nasip eder ve çocuklarım olursa onları kız erkek ayrım yapmadan seveceğim.
Deniz İçilmekle Bitmez...
Bu yazı ne bir ağıttır ne bir sitem, bu yazı bir utançtır...
Küçüklüğümden beri bende kalan bir alışkanlık vardır herhalde annem yüzünden. Okula beni geç kaldırınca sadece ekmek ve domates verirdi "hızlıca ye, bir yudum çay da iç hemen git okuluna," derdi. Şimdilerde de kısa bir vaktim varsa bir şey için, ekmek arası domates yapıp