Zaten hayalleri unutup yaşamı olduğu gibi kabullenmek daha iyi daha kolay. Annem haklıymış.
Hayalleri unutup yaşamı olduğu gibi kabullenmek daha iyi, daha kolay. Annem haklıymış
Sayfa 36Kitabı okuyor
Zaten hayalleri unutup yaşamı olduğu gibi kabul etmek daha kolay. Annem haklıymış.
Sayfa 36Kitabı okudu
Zaten hayalleri unutup, yaşamı olduğu gibi kabullenmek daha iyi, daha kolay. Annem haklıymış.
Sayfa 36Kitabı okudu
"Tüm enerjimi ilk sevgiliyle boğuşmak için harcamışım, artık hiç enerjim kalmamış. Zaten hayalleri unutup olduğu gibi kabullenmek daha iyi daha kolay. Annem haklıymış."
Sayfa 38
Zaten hayalleri unutup yaşamı olduğu gibi kabullenmek daha iyi daha kolay. Annem haklıymış.
Sayfa 38Kitabı okuyor
"Annem haklıymış."
Sayfa 36Kitabı okudu
Zaten hayalleri unutup yaşama olduğu gibi kabullenmek daha iyi ,daha kolay. Annem haklıymış...
Sayfa 38Kitabı okudu
Zaten hayalleri unutup yaşamı olduğu gibi kabullenmek daha iyi daha kolay. Annem haklıymış.
Sayfa 38 - Can YayınlarıKitabı okudu
Annelerin değişik tedavi metodları vardır
“Anne, çok kötüyüm, ölüyorum galiba,” dedim.
“Tövbe de kuzum. Ne ölmesi... Nazar değdi sana. Ondan oldun böyle.”
Annem gitti, yan odadan büyücek bir battaniye getirdi ve onu yere serdi. Masanın üzerinde duran boş reçete kâğıtlarından birini aldı eline. Diğer eline de perdede saplı duran dikiş iğnelerinden birini. Merak ve biraz da çaresizlikle izliyordum yaptıklarını.
“Hadi, yat battaniyenin üzerine,” dedi.
“Ne yapacaksın?” dedim. Cevap vermedi.
Yataktan inerek yere battaniyenin üzerine sırtüstü yattım. Annem, elindeki boş reçete kâğıdını iğneyle delerek, bir yandan mırıl mırıl dualar okuyor, bir yandan da Kızılderililer gibi etrafımda dönüyordu. Beş altı tur attıktan sonra, sobanın yanından aldığı kibritle delik deşik olmuş reçete kâğıdını yaktı. Küllerini yine dualar okuyarak üzerime serpti. Başımdan ayak ucuma kadar sıvazlayarak işini bitirdi.
“Hadi kalk kuzum, bir şeyin kalmadı,” dedi.
Kalktım, yatağa uzandım. Çok iyi hissediyordum kendimi. Titremelerim geçmiş, ateşim de dinmişti. Abdest almak için banyoya doğru giden annemin arkasından, dayanamadım konuştum:
“Babam haklıymış. ‘Oğlum, annen diplomasız doktordur, derdi de inanmazdım.” “İyi doktormuşsun valla... Yalnız, yarın hemşirelerin yanında falan söyleme yaptıklarını.”
Dualarının içine karıştı gitti cümlelerim.
