Bu noktada Beyazid-i Bistami'nin "ihtiyaç duymamaya" olan ihtiyacı bile birşey ifade etmiyor!
Yapabileceğim tek şey, sadece bu sınırsız sevgiyi, Varlığı, "dışarda" yansıtmanın nasib olması için dua etmek. Sufizm'de Allah'ı sev
mek demek, yarattıklarını sevmek demektir. Allah ile bir an'ım var. . ..
Annemarie Schimmel, Fihi ma Fih için yazdığı önsözde, Mürşid'lerin geleneksel katı tutumları için şöyle diyor: "Scilik'i bekleyen bu uzun ve zorlu yol üzerinde, onun bir rehbere, Şeyh'e ihtiyacı olacaktır, çünkü tek başına seyahat etmek tehlikelidir. Peygamberler ve veliler ruh doktorlandır, ruhun has
talık ve zayıfiıklannı tespit etmeyi onlar başarabilirler ve sdlik sorgusuz su
alsiz teslim olabilirse, tedavi de edebilirler; ancak tedavi metodlan bazen oldukça sert olur. Onlar, benligini Şeyh'inde yok etmiş Siilik'e ölmeden ônce
ôlme yolunu açarlar .... (s. 41)
Ben’den başkasını düşünmeyen ve Ben’im büyüklüğümü, kudretimi, rahmetimi ve lütfumu düşünen kulumla beraber olurum. Bir kulum dardayken Ben’i çağırırsa, yanına giderim; eğer müminse onu duyarım. Ve Ben, ana ve babasını elinden aldıysam, büyüyünceye kadar o yetimin yanında kalırım. Ben şanımı, kudretimi, kuvvetimi ve büyüklüğümü düşünen meleklerin yanındayım. Ben’i sevenlerin kalplerine yakınım. Bana bakanlara ben de bakarım. Benim sözlerime kulak verirlerse ilmimi ve yakınlığımı, onlara döndürürüm.
Pervane sabaha dek mum ışığının etrafında döner,
Sonra arkadaşlarının yanına gider
Aşk sarhoşu kelimelerle;
Yaşadığı mutluluğu onlara anlatır
Sonra kemale ermek için.
Cilveli Güzel ile bir olur.
Mum ışığı Hakikat bilgisidir.
Sıcaklığı Hakikatin Hakikatidir,
Ona erişmek Hakikatin Hakkidir.
O ne ışıkla yetiniyordu,
Ne de onun sıcaklığı ile,
Kendisini alevin içine atıverdi.
Arkadaşları onun dönüşünü beklediler.
Gördüklerini onlara anlatsın diye.
O bilgi ile yetinmediği için.
Yanmış kül olmuş, dağılmıştı.
Ondan geriye ne bir işaret ne bir beden
Ne bir isim ne de bir iz kaldı.