Konusu cidden ilginç olan, sürükleyici bir kitaptı. Zaten kitap hakkında oldukça olumlu yorum yapıldığı için daha çok -kendimce- olumsuz yönlerinden bahsetmek istiyorum.
Kitabın arka tarafında yazılı konusunu okuduğunuzda kahramanımızın kokusunun olmadığını fark ettiğini ve kendine bir koku bulmak için her şeyi yapabilecek kadar gözü kara olduğunu görüyoruz. Gelgelelim kahramanın kendi kokusunun olmadığını keşfetmesine gelene kadar 150 sayfa falan var. O kadar çok olay değişiyor ki, ne zaman kokusuz olduğunu keşfedecek diye düşünmekten çoğu yeri atlamak istedim. Kitabın 264 sayfa olduğu düşünülürse, ana olayın bu kadar geç başladığı bir kitabın tanıtımına şak diye katilin kokusuz olduğunu fark edince cinayet işleyeceğinin yazılması yanlış olmuş. Oraya gelene kadarki olaylar da atraksiyonsuz düz kitaptı.
İkinci olarak eğer kokulara, parfüm içeriklerine pek haiz biri değilseniz kitabın yaklaşık 10’da birini atlayabilirsiniz çünkü her şeyin kokusu o kadar betimlenmiş ki ilk 5 kelimeyi okuyup atladığım paragraf çok oldu. Spoilerı okumayacaklar için söyleyeyim, hayal kırıklığı yaratabilir.
-AŞIRI SPOILER-
Sonu çok aceleye gelmiş gibi hissettirdi. Bütün bir kitap boyunca uğraşıp, uğruna o kadar kız öldürdüğü parfümü bi kerecik kullanması ve ölmesi... cidden o kadar çaba bunun için miydi Grenoille? Ya da Baldini’nin odasındaki iğnenin kokusunun bile betimlenip bu parfümün betimlenmemesi falan ne bileyim hayal kırıklığına uğradım. Yakışmadı Süskınd
