Zihinsel olmayan bir dostluğun, başlıca amacı güzel şeyler yaratmak ve düşünmek olmayan bir dostluğun tüm yaşamımı hükmü altına almasına fazla izin verdiğim için suçluyorum kendimi.
Kişinin kendi kendini suçlaması doyum verici bir lükstür. Kendimizi suçladığımız zaman başka hiç kimsenin bizi suçlamaya hakkı yokmuş gibi gelir. Kişiyi günahtan arındıran itirafın kendisidir, yoksa günah çıkartan papaz değil.