Bu sevgi olağanüstü biçimde güçlendi. Onunki kadar yeni bir ruhta, bu bir tür bir ilk aşk halini aldı. Çocukluğundan beri neredeyse hiç tanımadığı ana babasından ayrı, kitaplarının içine gömülmüş, sanki orada mahpus olarak yaşamış, her şeyden önce okuma ve öğrenme açlığı çeken o zaman dek sadece biljmde genleşen zekasına ve edebiyatta gelişen hayal gücüne önem vermeye alışmış zavallı öğrencinin, henüz kalbinin yerini hissedecek zamanı olmamıştı. Ansızın gökten kucağına düşen bu anasız babasız küçük kardeş, bu küçük çocuk, onu yeni bir insan yaptı. Dünyada Sorbonne'un kısır tartışmalarından ve Homeros'un dizelerinden başka şeyler de olduğunu, insanın sevgiyi de ihtiyaç duyduğunu, sevgisiz ve şefkatsiz hayatın kupkuru, patırtılı ve acı veren bir çark düzeneğinden başka bir şey olmadığını fark etti; bunları sadece tasavvur etti, zira hayallerin yerini yine hayallerin aldığı, kan bağı ve aile sevgilerinin gerekli yegane sevgiler olduğu, sevilecek bir küçük kardeşin bütün bir hayatı doldurmaya yettiği yaştaydı.
On üç yıl sonra şimdi sevgilimden ayrıldığım bu derin, bu kavurucu günlerde neden ansızın aklıma düştüğünü sordum kendime. Sonra anladım: Bir aşk birçok aşktan yapılıyor ve ayrılınmıyor hiçbir seferinde.
Dilek tuttum okunsun ahım arşa dokunsun
Biz iki ırmağız, akarız Rabbim
Ayrılığın derin topraklarından
Aşk oturur gönlümüzün yurdunda
Aramızda bir sahra ki, sapsarı
Ejder mi var tepelerin ardında
Yutuyor yolları ve kervanları
Bizi bizden iyi bilirsin Rabbim
Sayfa 11 - Timaş YayınlarıKitabı okuyor
Selma soluk almak ister gibi sustu, sonra devam etti:
"Seni mutluluğa götürmesi, beni kadınlık görevime bağlaması için hayat mı ayırıyor bizi? Böyle mi sona eriyor bu harika düş, acı gerçek böyle mi ortaya çıkıyor? Girdap böyle mi yutuyor bülbülün şarkısını, rüzgarlar böyle mi dağıtıyor güllerin yapraklarını, ayaklar böyle mi eziyor şarap
Sayfa 37Kitabı okudu
Ölüm de vardır yaşadığımız her şeyde.
Bir bardak çatlarsa durduğu yerde,
Bir aşk ansızın biterse,
Ayna kırılırsa yüzünle birlikte,
Zamanıdır konuşmanın ölümden.
Sayfa 95
Yalnız bir opera
YALNIZ BİR OPERA
ölü bir yılan gibi yatıyordu aramızda
yorgun, kirli ve umutsuz geçmişim
oysa bilmediğin bir şey vardı sevgilim
Ben sende bütün aşklarımı temize çektim
imrendiğin, öfkelendiğin
kızdığın ya da kıskandığın diyelim