Yeter Fırathan
@antidepresanat
Instagram; yeterfirathan
Twetter; antidepresanatt
youtu.be/QJM9ewnJ9QU
Şanlıurfa
4 Nisan 2000
121 okur puanı
Ağustos 2022 tarihinde katıldı
Okuma Hedefleri
Sabitlenmiş gönderi
Az yedim. Çok içtim. Hala içiyorum, içki ayırmadım. Alkolü kendime yakıştırdım. Her türlü uyuşturucudan tattım. Bağımlılıktan nefret ettim. Gitmemi, terk etmemi engeller diye. Ne bir maddeye, ne bir insana bağlandım. Sırf bunu kendime kanıtlamak için eroin kullandım, aşık oldum. İkisini de arkama bakmadan bırakıp gittim. Geçmişe tükürüp, geleceği çiğnedim. Bugünü ise uyuyarak geçirdim.
197 syf.
·
Puan vermedi
Okur Takip Önerileri
Şu ana kadar hastalığımın ne kadar ilerlediğini anlamamıştım. Bir şeyler uçup gitmiş benden. Hayattan hiç korkmamışımdır, ama bir gün hayata doyabileceğimi hiç hayal etmemiştim. Hayat beni o kadar doyurmuş ki hiçbir şeye arzu duymuyorum.
Sayfa 462Kitabı okudu
Benim doğamın emredici gücü gerçekliktir, ama burjuva ruhu bundan nefret eder. Burjuvazi korkaktır. Hayattan korkar.
Sayfa 459Kitabı okudu
“İşte sen o çamurdan çıktın Martin Eden,” dedi büyük bir ciddiyetle. “Gözlerini büyük bir parlaklığa açarak arıttın, omuzlarını yıldızların arasına soktun, hayat her yerde ne yapıyorsa sen de onu yaptın, ‘içindeki maymunla kaplanı öldürdün, en büyük güçlerin en yüce mirasını söküp aldın ellerinden."
Sayfa 158Kitabı okudu
Yaş günüm..
Ne zaman Dostoyevski okusam uzak bir memleketten evime gelmişim gibi bir his oluyor içimde. Ha bir de bugün doğum günüm yeni bir yaş daha aldık.. yaş aldıkça beni her sene biraz daha saran hüzün var ama aynı zamanda daha bir olgun daha bir yetişmiş hissediyorum kendimi. Her doğum günümde istemesem de kâr-zarar gibi ne aldım ne verdim, bu bir yıl neler getirdi, neler götürdü diye düşünmeden edemiyorum, tabi ki maddi değil manevi olduğu için hiçbir sonuca varamıyorum verdiği kadar alıyor aldığı kadar veriyor. Kişi kendinin terapistidir de aynı zamanda. Bu konuda düşündüm bugün. Çocukluktan başlayan bir şey bu. Hayatım boyunca 'gerçeklerden' kaçmak istedim, aslında aşırı gerçekçi biri olarak. Çok garip. Hüzün ne güzel bir sözcük. Ama hüzünde sanki bir 'normal'lik var. Sıradan, fazla can acıtmayan, hafif bir üzüntü. Kabulleniş.. ama artık nostaljik değilim, yoluma bakıyorum. Bir elin parmağını geçmeyen dostlarım ve ailemden oluşan küçük ve renkli bir dünyam var, yeter. Sahip olduklarının tadını çıkarmayı bilmeli insan. O zaman hafifliyorsun, böyle karadelikler gibi içine içine çökmüyorsun. Hatırlayan, arayan, hediyeler yollayan dostlarıma teşekkür ediyorum. İyi ki varsınız. Bu ileti de böyle hatıra olarak kalsın istedim 🥹