Cogito, dum spiro spero..
❝
~İçime umut ekecek bir şeyler bulma peşindeyim, ama olmuyor..
❞
Sayfa 126 - Dokuz Yy., Aralık 2023, İstanbul.Kitabı okuyor
Bense çok üzgündüm ancak onlara "yorgun" olduğumu söyledim.
Sayfa 114 - Can YayınlarıKitabı okudu
O çaresizlik duygusu bir kez daha içimi ürpertti. Onun gülüşünü bir daha asla duyamayacak olma düşüncesine katlanamayacağımı anlamıştım. Bu gülüş, çölün ortasında bir pınar gibiydi benim için.
Sayfa 108 - Can YayınlarıKitabı okudu
Ama gözler asıl görülmesi gerekeni göremez. Kalp gözüyle bakmalı insan.”
Sayfa 102 - Can YayınlarıKitabı okudu
“Senin gezegenindeki insanlar,” dedi Küçük Prens,
“aynı bahçede beş bin tane gül yetiştiriyorlar... ama yine de aradıklarını bulamıyorlar.”
Sayfa 102 - Can YayınlarıKitabı okudu
"Yalnızca çocuklar ne aradıklarını biliyorlar,” dedi Küçük Prens. "Bir bez bebekle saatler geçirebilirler; her şeyleri o bebektir sanki. Biri onu ellerinden almaya kalksa hemen ağlayıverirler...”
"Onların yerinde olmak vardı,” dedi makasçı.
Sayfa 94 - Can YayınlarıKitabı okudu
“Gülünü senin için bu kadar önemli kılan, ona harcadığın zaman"dedi tilki.
“Gülümü benim için bu kadar önemli kılan...’ diye tekrarladı Küçük Prens unutmamak için.
“İnsanlar bu gerçeği unuttular,” dedi tilki. “Ancak sen unutmamalısın. Evcilleştirdiğin şeyin sorumluluğunu daima taşımak zorundasın. Gülünden sen sorumlusun..
Sayfa 92 - Can YayınlarıKitabı okudu
“Her gün aynı saatte gelsen daha iyi olur,” dedi tilki. “Örneğin öğleden sonra dörtte geleceksen, ben saat üçte mutlu olmaya başlarım. Saat ilerledikçe de içimdeki mutluluk artar. Dört oldu mu içim kıpır kıpır olur ve ufaktan meraklanırım; mutluluğun değerini anlamaya başlarım! Ama sen herhangi bir anda çıkıp gelirsen, yüreğim saat kaçta senin için çarpacağını bilemez... O yüzden insanın bazı gelenekleri olmalıdır.
Sayfa 90 - Can YayınlarıKitabı okudu
“Benzersiz bir çiçeğe sahip olduğum için kendimi zengin sayıyordum. Oysa yalnızca sıradan bir güle sahipmişim.
Sayfa 84 - Can YayınlarıKitabı okudu
“Ne tuhaf bir gezegen burası!” diye düşündü Küçük Prens. “Kupkuru, sipsivri, kirli mi kirli. İnsanların hiç hayal gücü yok. Yalnızca kendilerine söylenenleri tekrarlıyorlar. Hâlbuki gezegenimde bir çiçeğim vardı. Her zaman söze o başlardı.”
Sayfa 79 - Can YayınlarıKitabı okudu