ÇEHOV'UN ÖYKÜLERİNE GİRİŞ, Richard Pevear (Çeviren: Emrah Serdan):
1844'ün sonbaharında, genç yazar Dimitri Grigoroviç askeri mühendislik okulundan bir arkadaşıyla aynı odayı paylaşıyordu. Bu arkadaşı yirmi üç yaşındaki Fyodor Dostoyevski'ydi; ilk romanı İnsancıklar'ı yazmakla meşguldü. Tamamlanan metin, Grigoroviç sayesinde döneme damgasını vurmuş olan eleştirmen Vissarion Belinski'nin
Sayfa 30Kitabı okudu
Anton Çehov'un, Antoşa Çehonte adıyla yayımlandığı ilk ve tek romanı Avda Trajedi'yi 
Kitap Dünyam ile #doğuyukeşfet maratonumuzda okuduk... Çok ama çok severek okuduğum bu kitabı tavsiye ederek başlayayım yorumuma...
.
Kitap eski bir sorgu yargıcı olan Kamışov'un bizzat yaşadığı bir olayı anlattığı hikâyesini bir editöre götürmesiyle başlıyor... İki ay sonra editörün aklına geliyor hikâye ve biz de olayın içine çekiliyoruz... Editörün analiziyle kitap sonunda tekrar karşılaşıyoruz Kamışov ile...
.
Editör ile sorgu yargıcı arasında geçen konuşmalardan bir cinayet ile karşılaşacağımızı anlıyoruz... (Öncesinde çevirmen Kayhan Yükseler'in kitabın içeriğiyle ilgili oldukça detaylı önsözü mevcut) Hatta dönemin polisiye anlayışına farklı bir boyut kazandıracağının sinyallerini veriyor...
.
Yüksek mevkilerde gözü olan ve aşk çemberinin merkezinde bulunan Olga'nın etrafında cereyan ediyor olaylar... Bu hırsın kurbanı çok... Bir yandan da sınıf farkından dem vuruyor Çehov... Yaşanacakları merak unsurunu kullanarak aktarıyor bize Çehov... Ah şu zaaflar...
.
Psikolojik tahlilleriyle, kurgu içinde kurgusuyla çok sevdiğim bir kitap oldu 
Avda Trajedi namı diğer Kırmızı Entarili Kız...
Doktor Antoşa Çehonte.
Bir insanın ruhunda dış etkilere baskın çıkacak, daha yüksek, daha güçlü duygular yoksa onun pes etmesi için nezleye yakalanması bile yeterlidir.
Sayfa 374 - Öylesine bir öykü (Yaşlı bir adamın güncesinden)Kitabı okudu
Dilenci (1887) - Antoşa Çehonte
“Dilenci kapının tokmağını tuttu, yakalanmış bir hırsız gibi şaşkın şaşkın kapıdan içeri baktı:
– Ben… Ben yalan söylemiyorum efendim, diye mırıldandı.
Belgelerimi gösterebilirim size.
İyice kızan Skvortsov:
– Kim inanır artık size? diye bağırdı. Toplumun köy öğretmenlerine, yüksek okul öğrencilerine beslediği iyi duyguları
kötüye kullanmak! İşte asıl aşağılık, alçakça, iğrenç olan nokta da bu! Rezalet!
Skvortsov iyice kendini kaybetmiş, acımasızca azarlıyordu dilenciyi.
Bu, üstü başı yırtık adam alçakça yalanlarıyla onda nefret ve iğrenme duygusu uyandırmıştı. Skvortsov’un
kendi kendine sevdiği, değer verdiği iyilik, iyi kalplilik, mutsuz insanlara acıma gibi duygularını incitmişti.
Yalanlarıyla, insanlara acıma duygusunu kötüye kullanmasıyla onun yoksullara, iyi kalpliliğinden vermeyi sevdiği sadakayı
da kirletmişti bu adam.
Dilenci önce kendini savundu, yeminler etti. Sonra da sustu ve utançla aşağı eğdi başını. Elini kalbinin üstüne bastırarak:
– Bayım, dedi.
Gerçekten de yalan söyledim ben!
Ne öğrenciyim, ne de köy öğretmeniyim. Bütün bunlar hep uydurma!
Rus korosunda çalışıyordum.
İçkiciliğim yüzünden kovdular beni.
Ne yapabilirdim ki başka?
Allah biliyor ya, yalansız bir şey olmuyor. Doğruyu söylediğim zaman kimse bir şey vermez bana. Doğru söylediğin zaman açlıktan ölecek, yatacak yer bulamayıp donacaksın soğuktan!
Siz çok doğru konuşuyorsunuz, anlıyorum, ama ne gelir ki elimden?”
Antoşa Çehonte
1880’de küçük bir gülmece gazetesi ‘Leylek’de çıkan ‘Don’da Bir Mülk Sahibinin Komşusuna Mektubu’, Anton Çehov’un kuşkusuz basılmış ilk yapıtıdır.
Sayfa 53 - Cem Yayınevi
Antoşa Çehonte
1880'de küçük bir mizahi gazete olan Leylek'te çıkan "Don'da bir mülk sahibinin komşusuna mektubu" Anton Çehov'un hiç şüphesiz ilk basılmış eseridir...[G]erçek ismini kullanmıyordu, uydurma isim seçmişti: “Antoşa Çehonte”.
Sayfa 49 - Milli Eğitim Basımevi, İstanbul, 1950.Kitabı okudu