Direncimi sağlam tutmaya çabalayarak, “Biz, ayrılacağız. Ben gideceğim,” diye hatırlattım. Bunu söylemek kalbime bir mızrağı sapladı, bana da acı vermesini beklemiyordum lakin bu düşünce beni de yaralıyordu. Bulanık gözlerimi gece mavisi bulutlu gökyüzüne kaldırdım. “İşte o zaman, başımızı kaldırdığımızda baktığımız gökyüzü bile aynı olmayacak.”
***
Biz Ayrıldık.
Ve şimdi gökyüzünün hiçbir önemi kalmadı.
Geçti rüzgârın hevesi
Artık esmez ardımızdan
Bizi kim attı bu kuytulara
En geç yarın mı?
Hayır hayır her gün belki
Geçeriz biz bu kıştan
Hayallerimiz kaldı eskilerde
Artık geçti hevesimiz
Sustukça sema kalbime hicrânı fısıldar
Gül bülbülü bülbül o güzel anı fısıldar
Derler ki gönül derdine tek çâre unutmak
Heyhat unutmak bile canânı fısıldar