Evet, ey büyük gece, bir ayıp değildi senin için beni tanıman.
Soluğun üstümden geçti.
Engin ciddiyetlere yayılmış gülümsemen
ise, benliğime işledi...
Ağlamaktan uyuyakalma halinde gecmeyen bir çürümüşlük var. Uyanıyorsun , susmuş oluyorsun, artık ağlamadığın halde tıkalı sinüslerin şiş gözlerin boğazındaki acı tat ve yastıktaki yaş, bir boğulma nobetinden dönüş gibi...
Okur Takip Önerileri
Sakince anlatıyordu. Çünkü insan psikolojisinden anlıyor nereye ulaşmak istediğini biliyordu. Sen diyordu. Beni düşünmediğin zamanlarda beni düşünmediğin hersey için üzülmeyi beni de düşünmeyi farkedemeyecek kadar kendinde boğulduğun için üzülmekten sonraya bırakıyordum. Ertelemekten yoruldum.
Ertlemekten yoruldugunda bağırmaya başladı.
Artık bağırarak anlatıyordu. Çünkü insan psikolojisinden anlıyordu. Senden diyordu bana kendim için üzülmeyi unutturduğun için nefret etmeyi senin kendinde boğulmayı tercih ettiğini gördüğümde duyduğum nefretin gölgesinde yaşadım hep.
anlatmaktan vazgeçti.
Çünkü insan psikolojisinden anlıyordu.
Kendinden uzaklaşmış herkes kendine üşürdü.
Üşümesin diye üstünü örttüler.
Gazetelerle.
Çiçeklerini sulamak için evinin anahtarını aldığın komşunun evinde çiçekleri sulamak dışında yaptığın her iş hırsızlıktır.
Ne mutlu zayıflara, zira yeryüzü onlara kalacaktır.
Sayfa 16
