Ya kendi kendime düşünüyorum biz mi aptalız aptal değiliz belki ama aptal yerine koyulduğumuz ve aptala yattiğımiz doğrudur..Zamanı gelince konuşmasini biliriz tıpkı aptal yerine koydukları gibi bizimde dalga geçeceğimiz veya umursamadiğımiz benliğimiz olacaktır..
Ama sormayın o gün neden diye?..Kendinizi kendinize hatırlamayın diye..Elbet hatırlatacaktır ama..Kul hakkı?.Bunu es geçmeyelim lütfen..Burada konuşmaktan ziyade asıl konu, her konuşmak bazen sonsuza kadar kalbin susmasıdir..
Bu hayalsiz dünya da nefsim niye,
Biz o kadar aptalız ki ecelsiz bir dünyadan korkuyoruz.
Sevmekten gözlerim ağrıyor sevgim niye?
Nefsim de bitti aslında bir sen bitmedin içimde.
Birini defalarca kez ona dönmek için terk edişlerinizde mi daha çok severdiniz yoksa bir daha ona dönemeyeceğinizi anladığınızda mı? Bence bazen geri dönüşler yoktur. Her ne kadar o yolu ezbere de bilsek yolun yarısına kadar götürür bizi ayaklarımız belki de yüreğimiz. Sana gelmek istedim, sana geliyordum da. Ne kadar yol yürüdüğümü fark etmediğim anda anladım sana ne kadar gelmek istediğimi. Sokağına gelince fark ettim ki ben sana gelemem. Sen bana gelemezsin. Bazı yollar böyledir sevgilim. Yolum sana çıksın diye yürüdüğüm caddeler boyunca fark ettim benim yolum sen değilsin. Hani var ya matematikte paralel doğrular. Hiçbir yerde kesişmez yolları belki biz de onlardanızdır. Belki de aynı doğru üstünde birbirine kavuşamayacak olan iki aptalız sadece.
Calabozo
''Zindan, herkes için aynıdır. Gördüğün soğuk ortam, kasvetli ambiyans ve dişlerini gıcırdatmana, zihninin tehlike anı için çanlar çalmasına sebep veren, yalnızlığa düştüğünü anlamandan ibarettir. Oysa, birçok kişi hayatı boyunca böyle yaşar, fakat hapishane ortamı, tümünden uzaktadır; sokakta aheste adımlarla, lakayt biçimde gezmeni,
anne shirleyler ölmez
Erkek çocuklar cesur olduklarında kahraman olarak müjdelenirler. Kızlar da aynısını yaptığında biz aptalız, umursamazız, suçluyuz. Hepimizin kahramanca riskler almasına izin verilseydi, bunun bize maliyeti ne olurdu?