Kalbinizi gene açın, ama aptallık etmeden. Bir düşünceniz, bildiğiniz bir şey varsa sizde kalsın; akıllı insanlar günümüzde hep susuyor, konuşmuyorlar.
Sayfa 337 - İş Bankası Kültür YayınlarıKitabı okuyor
"Zamanların en iyisiydi, zamanların en kötüsüydü, hem akıl çağıydı hem aptallık, hem inanç devriydi hem de kuşku, aydınlık mevsimiydi, karanlık mevsimiydi, hem umut baharı hem de umutsuzluk kışıydı, hem her şeyimiz vardı hem hiçbir şeyimiz yoktu."
Ne aptallık! Platonik aşıklar, hep böyle aşklarının yüzlerinden okunacağını sanırlardı. Yakalanmaktan korkarak, ortalıkta suçlu suçlu gezinir, kendi kendilerini ele verirlerdi.
"Zekilik kadar aptallık da gerekliydi. Ama aptalca davranmak da zekice davranmak kadar zordu."
İnsanların çoğu cekingenligi korkaklık kibarligida aptallık sanarlar
Aptallık
Kendisiyle alay edileceğini aklına bile getirmeden her şeye, herkese inanan yaratılışta insanlar vardır. Dar kafalılardır böyleleri. Karşılarına ilk çıkana yüreklerinde ki tüm değerli şeyleri vermeye hazırdırlar.
Sayfa 452 - İletişim yayıneviKitabı okuyacak
Zaten en büyük aptallık, insanın kendi hissetmediği duyguları gülünç bulması, ayıplamasıdır beyefendi.
Sayfa 306 - Yapı Kredi YayınlarıKitabı okuyor
Saçmalıyorum aptallık ediyorum!
Böyle aptallık ederek kendi kendimi öldürüyorum!
Sayfa 153Kitabı okuyor
William Ewart Gladstone ve Bulgar Ajitasyonu
Osmanlı Devleti'nin yönetimi altında yaşayan Hristiyanların milliyetçi tavırlarına övgüler yağdırarak destekleyen ve yaptığı konuşmalarda "milletlerin ve bireylerin özgür yaşamalarının medeniyetin ilk şartı olduğunu" söyleyen Gladstone, kendi karşısına bir sorun olarak çıkan İrlanda milliyetçilik hareketlerini "tamamen aptallık, çılgınlık ve büyük bir suç" ifadeleriyle eleştiriyordu.
Sayfa 143 - Timaş Yayınları, Taha Niyazi KaracaKitabı okuyor
Her doğal güzelliğin bir ucunda aptallık
öbür ucunda o kambersiz geçen düğün.
Sayfa 43 - Tam İstiklâl Yayıncılık OrtaklığıKitabı okuyor
Zamanların en iyisiydi, zamanların en kötüsüydü, hem akıl çağıydı hem aptallık, hem inanç devriydi hem de kuşku, aydınlık mevsimiydi, karanlık mevsimiydi, hem umut baharı hem de umutsuzluk kışıydı, hem her şeyimiz vardı, hem hiçbir şeyimiz yoktu ..
Yalnızken aptallık da kötülük de yok oluyordu. yalnızken korku yoktu. bu yüzden ölmeliydi. yalnız kalabileceği bir yere gitmek için. bu dünyada olmayan bir yere varmak için intihar etmeliydi.
Öğrendik sonunda, yetinmek erdemdir
Susmak en güzel sesi tanrının.
Ne aptallık biriktirmek, durmadan
Bir gün dünyada bırakacağın şeyi.
Sayfa 38 - Kırmızıkedi YayıneviKitabı okuyor
