“Ey Ali! Gönlün bir tane, sevgin ise dört tane… Bir kalbe bu kadar sevgiyi nasıl sığdırdın?”
Efendimiz (sas)
…
“Yâ Resûlullah! İnsan beyni bir tane olmasına rağmen onun sağ, sol, ön ve arka diye yönleri vardır. İnsanın kalbi de bir tane olmasına rağmen, kalbin de böyle yönleri vardır.
Ben Allah’ı aklım ve imanımla, sizi ruhum ve imanımla, Fâtıma’yı insani canım ve nefsim ile, Hasan ve Hüseyin’i ise babalığın tabii icabı ile seviyorum.” dedi.
İki Cihan Güneşi Efendimiz (sas) bu cevaba tebessüm etti ve:
“Ey Ali! Bu sözleri sana kim söyledi, bu sözler senin sözlerin değil.” dedi.
Ali: “Fâtıma” dedi. Efendimiz (sas) :
“Fâtıma, benden bir parçadır; bu sözleri ancak Peygamber ağacının dalından alınmış meyvelerden biri söyleyebilir.” buyurdu.
•| Yorumdaki Açıklama Kısmını Da Okuyalım Mutlaka ❀
❍ Bir defasında dürüst bir genç Allah'ın Elçisi'nden olmadık bir şey istedi. İki Cihan Güneşi Efendimiz ona kızmadı. Kendisiyle sakin sakin konuşarak onu ikna etti. Bu ilginç olay şöyle meydana geldi:
Bekârlık, bir delikanlıyı oldukça bunaltmıştı. Resûl-i Ekrem ﷺ in yanı na geldi ve ihtiyacını açıkça söyledi:
"Ey Allah'ın
Vallahi bu işten beni döndürmek için Güneş’i sağ elime, Ay’ı da sol elime koysalar, Allah beni üstün kılana kadar, ya da bu yolda çarpışıp ölene kadar, vazifemden asla vazgeçmem!” Dedi. Bu sözleri söylerken ağlıyordu.