...konuşmak salt alışkanlıktan doğuyorsa ne gereği vardı ki.
Sayfa 14 - SEL YAYINCILIKKitabı okuyacak
“Bunu sen al." Aşağı uzanarak çukurun köşesine yakın bir yerde duran tacı aldı. Zümrüt ve inci kakmalı, zarif el işçiliğiyle yapılmış altın telkâriden bir taçtı. "Sen kral olacaktın."
Gild kahkaha atsa da her zamanki neşesinden eser yoktu. "Onu istemiyorum. Onu hak edecek hiçbir şey yapmadım."
Sonra bir anda değişti. Bir gölge. Bir gerginlik. Omuzlarının gerilmesinden ve çenesini kaldırmasından anlaşılıyordu.
"Ama onu hak etmek istiyorum." Çukuru tekrar gözden geçirirken gözlerinde alışılmadık bir parıltı belirdi. Ailesi, sarayı. Hâlâ koridorlarında dolanan, Erlking'in hizmetinde hapsolmuş bir sürü kişi.
Sayfa 138Kitabı okuyor
İnsanların kendilerinin olmayan acıyı izlerken, kötü haber verirken, televizyonda bombaların düşüşünü seyrederken, telefonun öbür ucundaki bastırılmış hıçkırıkları dinlerken aldıkları keyfi de asla küçümsemeyin. Acı tek başına sadece Acı'dır. Fakat Acı + Mesafe = Eğlence olabilir.
"Derler ya, insan asla doymak bilmez diye, yüzünü verseniz ille de astarını ister diye. Bu sözler insanı kınama amacıyla söylenir, oysa insan soyunun en büyük yeteneklerinden biri, onu elindekiyle yetinen hayvanlardan üstün kılan bir yetenektir bu."
Sayfa 35 - @selyayincilikKitabı okuyor
"Bir şeyi çok fazla istemek iyi değildir. Bazen şans ters dönebilir yoksa. Ayarında istemeyi bilmeli kişi,Tanrı ile ya da tanrılarla iyi geçinmenin yolunu bulmalı."
Sayfa 28 - @selyayincilikKitabı okuyor
Attila İlhan
sevmek kimi zaman rezilce korkuludur
insan bir akşam üstü ansızın yorulur
tutsak ustura ağzında yaşamaktan
kimi zaman ellerini kırar tutkusu
birkaç hayat çıkarır yaşamasından
hangi kapıyı çalsa kimi zaman arkasında yalnızlığın hınzır uğultusu
Sayfa 77Kitabı okuyor
ağaçlar sonbahara hazırlanıyor
bu şehir o eski İstanbul mudur
karanlıkta bulutlar parçalanıyor
sokak lambaları birden yanıyor
kaldırımlarda yağmur kokusu
ben sana mecburum sen yoksun
Sayfa 77Kitabı okuyor
ben sana mecburum bilemezsin
adını mıh gibi aklımda tutuyorum
büyüdükçe büyüyor gözlerin
ben sana mecburum bilemezsin
içimi seninle ısıtıyorum
Sayfa 77Kitabı okuyor
Özdemir Asaf
Dünyanın nüfusu ikiye bölünüyor,
Yarısı sen oluyorsun, yarısı ben..
Sonra ikimiz bir bütün oluyoruz.
Kimseye sezdirmeden.
Sayfa 76Kitabı okuyor