Bebek empiristlerin iddia ettiği gibi boş bir levha olarak gelmez dünyaya. Daha doğmadan önce payına düşmüş olan kalıtsal özellikleriyle gelir.
Sayfa 102Kitabı okuyor
Kendini onaylamak.Hiçbir bebek, "Ah, benim kalçalarım çok büyük" veya "Burnumçok uzun” diyemez. Onlar ne kadar kusursuz olduklarını bilirler ve bir zamanlar biz de öyleydik. Kusursuzluğumuzu normal ve doğal bir şey olarak kabul ettik. Büyüdükçe, kusursuzluğumuzdan şüphe etmeye başladık ve kusursuz olmaya
çalıştık. Ve böylece, stres ve zorlamaları yarattık. Hiçbirimizde hata yok. O halde, haydi gelin; hepimizin, hayatın ilahi bü
yüleyicilikteki görüntüleri olduğumuzu bir kez daha onaylayalım.
Kısaca, hangi yazın türünden olursa olsun, temel bir değişim sürecinden geçmeyen karakterin kötü çizilmiş bir karakter olduğunu rahatlıkla söyleyebiliriz. Daha da ileri giderek, eğer bir karakter, içine yerleştirildiği durumdaki yaşamını değişmeden sürdürürse, o durumun da gerçek dışı olduğunu iddia edebiliriz.
Bir Bebek Evi'nde, kısaca Helmer'in deyişiyle, başlangıçta, "kuşbeyinlinin, geveze kuşun biri" olarak nitelenen Nora, piyesin sonunda olgun bir kadın olup çıkar. Piyesteki yaşamına bir çocuk olarak başlar; zamanla, başına gelen dehşet verici olayların uyarısıyla olgunluk dönemine girer. İlkin şaşırır, sonra sarsılır, daha sonra da evi bırakıp gitmek ister, sonunda da başkaldırır.
Sayfa 74Kitabı okuyor
Bağırsaklarımızdaki bakterilerin bileşimi, bizim ne kadar sağlıklı işlev görebileceğimizi doğrudan belirliyor gibi görünmekte. Bağırsaklarımızdaki mikroorganizma grupları doğumumuzdan itibaren şekillenmeye başlar. Normal vajinal yolla doğan bebeklerin bağırsaklarındaki bakteri kompozisyonu çok büyük oranda (100 bebekten 72 kadarında) anneninki ile
Sayfa 185Kitabı okuyor
Bazı anneler, çocuklarının beşikleri önünde: "Hiç büyümese, hep böyle kalsa" derler. Engelli çocukların anneleri çok şanslılar, daha uzun süre bebekle oynayacaklar.
Ama bir gün bebek otuz kilo olacak, her zaman uslu da olmayacak.
Sayfa 84Kitabı okuyor
İlerleme küçük adımlar halinde gerçekleşir. İleri doğru atılan her adımı olası kılan ise güvende olunduğu, güvenli bir yuvadan bilinmeze doğru hareket edildiği duygusu ve geri dönüşün mümkün olduğunu bilmektir.
Emekleyen bebeğin annesinin dizlerinin dibinden bilinmeyen bir çevreye yönelmesini bir örnek olarak alabiliriz. Bebek, odayı önce gözleriyle keşfe derken annesine bağlı kalacaktır. Daha sonra annesinin verdiği güvenin tam olduğuna inanarak küçük gezintilere çıkmaya başlayacaktır. Bu gezintilerin çapı gitgide büyüyecektir. Bu şekilde bebek bilinmeyen ve tehlikeli bir dünyayı keşfedebilecektir. Annesi birdenbire ortadan kaybolursa dünyayı keşfetmekle daha fazla ilgilenmeyecek, kaygılanmaya başlayacak, yalnızca eski güvenliğini geri isteyecek ve hatta yeteneklerini yitirmeye başlayacaktır. Örneğin yürümeyi göze alamayacak, emeklemeyi sürdürecektir.
Sayfa 55 - Kuraldışı Yayınları
Çok genel anlamda, zihin kuramının gelişimsel gidişatı oldukça belirgin adımlar izler. Daha 6 aylıkken insan bebekleri, cansız ve canlı nesnelerin hareketini ayırt edebilir. Yaklaşık 12. ayda bebek, ortak dikkat olarak adlandırılan yeteneği geliştirir. Ortak dikkat, bebeğin kendi algısını, bir öznenin (genellikle annesinin) ve bir nesnenin algısını içeren üçlü bir temsil oluşturma bilişsel kapasitesini ifade eder. Yaklaşık 14-18 aylıkken insan bebeği, öznenin bir nesnenin orada olduğunu belirten bakışının yönüne başını çevirebilir ve bebek, arzu ve niyetin zihinsel durumlarını ve bir kişinin duyguları ve hedefleri arasındaki nedensel ilişkiyi anlamaya başlar. 18- 24 aylık bebekler, gerçek bir olayın temsili ile varsayımsal bir durumun (bir düşünce gibi) temsili arasındaki farkı keşfederler ve "rol yapma oyununa" katılmaya başlarlar.
Sayfa 157Kitabı okuyor
Ellsworth'un annesi zayıf, huzursuz bir kadındı. Evlat edinilmiş bir çocuk olarak büyümüştü. Dokuz yıl içinde beş dine girip çıkmıştı. Pek narin yapılıydı. Hatları da inceydi. Hayatının belli bir döneminde, birkaç yıl için güzel gözüken, ondan önce ve ondan sonra asla güzel görünmeyen tiplerdendi. Ellsworth onun idealiydi. Ellsworth'dan beş yaş büyük olan ablası Helen, iyi huylu, dikkat çekmeyen bir kızdı. Güzel olmamakla birlikte, sevimli ve sağlıklıydı. Aileye bir sorun oluşturmuyordu. Ama Ellsworth daha doğuştan sağlıksız bir çocuktu. Doktor, "Bu çocuk yaşamaz" dediği andan itibaren annesi ona tapmaya başlamıştı. Bu durum anneyi ruhsal açıdan dürten bir etken olmuştu. İlham verici olmaktan bu kadar uzak bir yaratık için duyduğu sevginin nelere kadir olduğunu görmek, çok büyük bir değişiklik yapmıştı kadında. Bebek Ellsworth'un teni ne kadar mor, kendi ne kadar çirkinse, annenin ona olan sevgisi de bir o kadar ihtiras kazanıyordu. Sonunda bebek sakat kalmaksızın yaşamayı başarınca, kadın hemen hemen hayal kırıklığına uğradı. Helen'e pek ilgi göstermezdi. Zaten Helen'i sevmekte pek bir "kurban olma" duygusu yoktu. Kızcağız sevilmeye o kadar daha layıktı ki, o sevgiyi ondan esirgemek adaletli gözüküyordu.
Her mutlu anımızı insanlara göstermekten çekinmiyoruz. Söz fotoğrafı, nişan fotoğrafı, düğün fotoğrafı, bebek fotoğrafı, yemek ve sofra fotoğrafları, ailecek çekilmiş sohbet anı fotoğrafları... Bu fotoğrafları görmek isteyen yakınlara e-posta yoluyla gönderilebilir ama nedense sosyal ağlarda daha çok kişinin görmesi için sergilemek tercih ediliyor.
Paylaşacağınız mutluluksa, iyileri de üzebilirsiniz kötüleri de... O nimeti çok isteyip de ona nasip olmadığı için üzülebiliyorlar. Mesela evlat hasretinden yanan, çocuğu olmayan bir arkadaşınız, sizin çocuğunuzun fotoğraflarını gördükçe üzülür, derdi depreşir. Sizin mutlulukla baktığınız fotoğrafa o ağlayarak bakıyor olabilir: "Bir evlada sahip olamadım." diyerek
Sayfa 321Kitabı okudu
Bir bebek ve iki anne!.. Bir sevgili ve iki aşık gibi. .. Rekabet de tatlıdan tatlı. İkisinin de sözü gül üstüne, ikisinin de duası gülden yana. Bu iki anne konuşmuyor, benden daha güzel şarkı söylüyorlardı. Aralannda yeniden sessizlik oluştuğunda Halime'nin evine gelen bereketi düşündüm. Şurada, ikisinin arasında, buram buram tüten şu bereketi. Nasıl oldu, neden oldu bilmedim ama "Gülüm benim, Muhammed'im!" dediğimi fark ettim. Annelerin seslerinin sesime karışacağını bilemezdim.
Sayfa 94
