KUŞ UÇAR KANAT AĞLAR
Ömür Hanım...
Gelmiyorsun, gitmiyorsun
Sesin yok, yüzün yok
Canımın ilmekleri arasında bir ishak kuşu
Sabahlar, çiy düşmüş uykusuzluk
Aksamlar, gözyaşı lambalarından bir sokak.Uzagın yok, yakının yok
Bir senden yapılmış odalarda
Seni seviyorum.
Ey sözüme merhametler bağışlayan kadın Hatıran bütün pencerelerin baktığı yol
Hatıran insan olmanın sonsuz harfleri.
Dünya bitti, diyecek bir gün zamanın sahibi Gövdem bir yaşama acısı, geleceğim yanma Tasa, toprağa, ota, böceğe
Karışa dönüşe yeniden başlayacağız hayata.
Komşuluk da bir başına kala kalmış sokak ortasında. Cılız sokak lambasının ışığında gördüm kaldırıma çökmüş komşuluğu. Tek nefeste indim, apartmanın soğuk ve loş merdivenlerini. Fakat ne çare! Koşsam da yetişemedim komşuluğa..
Bir ev durduğu yerde ufalıyordur / bir sokak kendini erimeye bırakmıştır / bir su yolu gökyüzüne kayıyordur / bir kadının boynu durmadan uzuyordur / bir pencere başını almış gidiyordur / bir çocuğun kaşları bitiyordur / bir saat durduğu yerde akıyordur / kendini suluyordur bir tarla / bir puhu kuşu yumurtluyordur.
Sayfa 39 - 40 | ve birinin içi felfenâ daralmış balkondan aşağı bakıyordur.Kitabı okuyor
“Beni dinlersen Üsküdar’a gitme
İbrahim’i görme şiir yazma
Şu herkesin bildiği düzlük
Bu deli alacası çayır
Ardıç kuşu türkülü Sokak
Senin için değil
Sen yoksun
Çevrende kimseler yok
Zengin de olsan
Yoksulluğun gitmez .”
DİPSİZ TESTİ
Beni dinlersen Üsküdar'a gitme İbrahim'i görme şiir yazma
Şu herkesin bildiği düzlük
Bu deli alacası çayır
Ardıç kuşu türkülü sokak Senin için değil
Sen yoksun
Çevrende kimseler yok Zengin de olsan Yoksulluğun gitmez