RACHEL
Kiliseye vardığımda arkama dönüp eve doğru kocaman adımlarla yürümeye başladım. Bir amacı, yapacak şeyleri ve gidecek yeri olan bir kadındım. Normaldi . Yanlarından geçtiğim insanları izledim: İki adam sırt çantalarıyla maratona hazırlanmak için koşuyordu, genç kadın siyah bir etek ve beyaz spor ayakkabı giymişti,topukluları çantasındaydı ve işe gidiyordu. Ne sakladıklarını merak etmiştim. İçki içmeye bir son vermek için mi hareket ediyor, hareketsiz kalmak için mi koşuyorlardı? Dün tanıştıkları ve yeniden görmeyi planladıkları katili mi düşünüyorlardı?
Ben normal değildim.
Sayfa 222Kitabı okudu
Kimsenin bakışları seninki kadar delici değil.
RACHEL
... Aklıma her şeyin olabildiğince kötüleştiği zamanlardan bir tartışma geldi; bana karşı olan soğukkanlılığını yitirmişti. "Sana neler oluyor böyle, Rachel?" diye sormuştu. "Ne zaman bu kadar güçsüzleştin?"
Bilmiyordum. O gücün nereye gittiğini bilmiyor, ne zaman kaybettiğimi hatırlamıyordum. Galiba zamanla, hayatı yaşadıkça gittikçe azalmıştı.
Sayfa 114Kitabı okudu
Annem her zaman hayatımızı değiştiren kararların farkında bile olmadığımızı, çünkü bunların çoğunlukla küçük kararlar olduğunu söylerdi. O otobüs yerine bu otobüsü seçer ve ruh ikizini bulmakla sonuçlanır.
