İçindeki ses susmuyordu: "Lord Byron, insanı bir sarkaca benzetmiş, bazan ağlar, bazan güler... Yaprağa benzetseydi esen rüzgara göre sallanırdı, belki de dalından düşerdi. İnsan yaprak gibi olunca dış tesirler onu sarsar... Montaigne, sosyal yönümüzle bizi ele alıyor, insanlar içinde yaşamak zorundayız onları beğenmesek de..."