…. artık üzülmüyorum. Belki de üzülemiyorum. Bütün alçaklıklar bile doğal, çünkü alçaklık doğal. İyilik de, kötülük de bizim yaradılışımızda. Benim için ne düşündüklerini hiç önemsemiyorum artık, ben ne düşünüyorum, budur önemli olan benim için.
Nasıl da birbirine benzeyerek geçiyordu günler,
güllerin birbirine benzerliği gibi, zambakların,
lalelerin..
Yorgun, sevinçsiz bir anlatım vardı yüzünde, uzak bir yolculuktan dönmüş gibiydi.
Sayfa 101Kitabı okudu
“Ulan karı böyle tavlanır. İlkin şiir okuyacaksın. Seni bir adam belleyecek..."
Sayfa 108Kitabı okudu
Bildikleriyle amel etmeyen birinin bilmediklerini öğrenme çabasına düşmesi anlamsız olmaz mı?
Sayfa 118Kitabı okudu
Bence bir insanı tanımanın bir tek yolu vardır, onu bitmiş kabul etmek. Onu artık yaşamıyor saymak. İnsan ancak böyle bakınca onu olduğu gibi, tamamlanmış olarak görebilir.
