Çıkarken tanıdıklarından bir genç hekime tesadüf ettiler, o, "Arkadaşınıza ben bakıyorum" dedi, Ahmet Şevki Efendi, "Ümit var mı?" diyordu, hekim cevap verdi:
- Ümit ne vakit kesilir?
***
Sayfa 224 - Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları, Çeviri: Ali Faruk Ersöz, 3. BasımKitabı okuyor
İnsanlar, karşılarına çıkan her bireyin kendilerine bir şeyler öğretmek için orada olduğunu fark ettiklerinde, hayatlarına dair perspektifleri genişler. Her karşılaşma, bir başka pencere açar dünyalarına; her insan, başka bir evrenin anahtarıdır.
"Tesadüf seni önüme çıkarmasaydı, gene aynı şekilde fakat her şeyden habersiz yaşayıp gidecektim. Sen bana dünyada başka bir hayatın da mevcut olduğunu, benim bir de ruhum bulunduğunu öğrettin."
Tesadüf seni önüme çıkarmasaydı, gene aynı şekilde fakat her şeyden habersiz, yaşayıp gidecektim. Sen bana, dünyada başka türlü bir hayatın da mevcut olduğunu, benim de bir ruhum bulunduğunu öğrettin.
“Gözlerimi kapadığım zaman senin hayalini görüyorum...” diyorsun. Ah Aliye, ben gözlerim açıkken bile hep seni görüyorum. Her şeyde senin hayaline tesadüf ediyorum.