İnsana ait olan her şeyde, bireyselliğin doğuşu için gerekli olan her şeyde ona ölü madde dünyasına tamamen hakim olabileceği illüzyonunu vererek, insanı gitgide daha aciz bir hale getirmektedir. Ve bu artan içsel zayıflıkla birlikte insan kendini gitgide hakim bir kişiliğin idaresi altına sokmaya, düşünmekten feragat etmeye ve en sonunda bir insan olmaktan vazgeçmeye yönelir. Hangi çelişki bundan daha tuhaf olabilirdi ki?