•SON•
Hani derler ya kendime yaptığım fenalığı hiç kimseden görmedim. Bende de onun gibi bir şey oldu. Kendimden başkalarını daha fazla düşünen bir insan oldum.
Sayfa 182 - Çatı Kitapları YayınlarıKitabı okudu
Amin..
Sen bizi affet, af dilemeye bile utanıyorum. Güzel Allah`ım seni çok, ama çok seviyorum. Biz senin kullarınız, Sen bizi bağışla..
Sayfa 156Kitabı okudu
“Ey! Güzel Allah`ım. Sen her şeyi görür, her şeyi bilirsin. Bizim bu hâlimize ne dersin acaba?
Sayfa 156Kitabı okudu
İnsan bu doymak bilmez, hep açtır. Yediğinden doymaz, giydiğiyle yetinmez mahlûklarız. Hani biz insanlar, kedilere kızarız ya ne nankör hayvan diye, ya biz neyiz ki?
Sayfa 155Kitabı okudu
Şöyle bir şey vardır; her insan kendini melek sanır. Bu doğal, herkes böyledir. “Sen benim içime bak!" derler; Yok! Öyle bir şey.
Sayfa 147Kitabı okudu
İnsanın sonu geliyor, göç başlıyor. Acaba nereye? Bir gül bahçesine mi bir çukura mı? Onu Allah bilir. O her şeyi bilendir, hâşâ O`na kimse itiraz edemez.
Sayfa 147Kitabı okudu
Ölüm var ya, aslında çok güzel bir son. Eğer ölüm olmasaydı ne olurdu? Bu insanlar birbirlerini yerdi. İyi ki ölüm var.
Sayfa 146Kitabı okudu
Her şey Allah`ın, biz de O`nun kuluyuz. İnsanın gönlünü kırmakla elimize ne geçer? Ben oyalandım, sen de oyalan misali sonunu bekle!
Sayfa 146Kitabı okudu
Babam bir gece ölüm döşeğinde, ruhunu teslim etmek üzereydi.(..) Hepimiz başındayız. Baban yanında gidiyor ve onun için hiçbir şey yapamıyorsun. Bize göre; rahat bir ölüm. Ancak onu biz nerden bileceğiz? Onu ölen bilir.
Sayfa 142Kitabı okudu
Allah bir kapıyı kaparsa, yenisini açar. Her zaman bana öyle olmuştur. Bu sefer de yeni bir kapı açacağından eminim. Dedim ya, bu hikâye uzun, bitmez...
Sayfa 140Kitabı okudu