Sen ve Papatyalar bu dünyaya ait olmayacak kadar güzelsiniz...
KADIN - Sana ulaşmak istiyorum.
ADAM - Ulaşmak, ne güzel söz.
Susun, ses çıkarmayın. Geceyi dinleyeceğim.
Dere kıyısında oturuyordum bir gün. Derenin şırıltısını dinliyordum. Kuşların, ağustosböceklerinin seslerini.. Birden ne oldu dersin? Bir an gözlerim açıldı ve dünyayı gördüm. Dereyi, kavak ağaçlarının yeşilini, hatta bir kuş bile gördüm.
... Sonra yine kapandı gözlerim. Dünya zifir zindan oldu. Hep neyi düşünürüm, bilir misin? Acaba sahiden açılmış mıydı gözlerim, yoksa bir düş müydü gördüğüm?...
... keşke o bir an açılmasaydı gözlerim diyorum. O günden sonra içime öyle bir keder oturdu ki, yerimde duramaz oldum. (Ağlamaklı) Ah, ne güzeldi o an, ağaçlara sarılmak, koşup dereye girmek, o kuşu öpmek istedim.
Fazla incelik insanı ölüme götürür. Bunu kimseye söylemedim şimdiye kadar.
DELİKANLI - Dante'nin Cehennemi'ni bilir misin?
SOKAK KADINI - Dante mi? Cehennemi bilirim. Çok gidip geldim oraya. Cehennem benim için babaevi sayılır. Ama dantel mantel bilmem.
Sevgilim benim: Kırmızılar, yeşiller, maviler..
O dizeyi bulmalıyım. Öylesine güzel olacak ki dünya, bulur bulmaz koşup sana geleceğim.
Bir kumaştı. Bin çiçekli. Giyildikçe yeni çiçekler açan. Asla eskimeyen.
"Hamlet, hep aynı Hamlet'tir; yüz yıl sonra biri çıkar, başka yorumlar getirir. Sadece yorumdur bu; acısı, sancısı ile yine Hamlet'tir karşımızda olan. Siz o acıyı şöyle ya da böyle yorumlamışsınız, bana ne bunlar."
Sayfa 66Kitabı okudu
