Şehir şehir dağıldık, yabancılaştık
Ah, her zaman insanın içi nasılsa
Dışı da öyle
Bolluk yıllarında da
Felâket günlerinde de
Seni yanı başımda gördüm
Ümitsiz kaldıkça seni düşündüm
Demek hayatın hikmeti
Değişir adamına göre
Her insanın yalnızlığı, düşkünlüğü içinde
Kendine göre anıları var
Toyluk her insan duygusunda yanılır
Aşksız beklediğim oydu senelerce
Sen ki bir âlem bile olsan tek başına
Sonunda o kalabalıktan bir kişisin
Aşkımızın en güzel çağında
Melîl mahzun kalmışız