Hayatımızın doruk noktasına ulaşıp önümüzdeki yola bakarken yolun artık yukarı doğru değil, aşağı doğru gittiğini farkederiz.
Hayat ne kadar yaşanmamışsa ölümden o kadar korkarsınız. Nietzsche iki kısa sözde bu fikri etkileyici bir sekilde ifade ediyor: " Hayatınızı mükemmel hale getirin ve doğru zamanda ölün"
Sayfa 51 - Pegasus YayınlarıKitabı okudu
Yok oluş her geçen gün yaklaşıyor
Geride iz bırakmaya çalışıyorum
Bir anlamı olacak
Anı yaşayarak
Yapabileceğim en iyi şey
Ama ölüm hemen altında
Bir çocuk battaniyesi gibi
Rahatlığına sığındığım
O koruyucu sahte görüntünün
Bu battaniye korumuyor
Gecenin sessizliğinde
Dehşet geri döndüğünde
Daha fazla benlik olmayacak
Nefes almak için
Yanlışı düzeltmek için
Tatlı üzüntüyü hissetmek için
Ama dayanılmaz kayıp
Farkında olmadan geliyor
Sayfa 22Kitabı okudu
Kâinatın büyüklüğü karşısında hepimiz birer noktacık, bir kum tanesi gibiyiz. Pascal'ın on yedinci yüzyılda dediği gibi, "sınırsız uzayın ebedi sessizliği beni dehşete düşürüyor."
Cicero "Felsefe yapmak ölüme hazırlanmaktır der."
Ölümün farkına varmak, uyanış deneyimi, büyük hayat değişiklikleri için güçlü katalizör olabilir.
Ölüm herşeydir / Ve hiçbir şey.
Hiç bir şey olma düşüncesinin onu tüketip herşey haline geldiğini söylüyordu.
Sessizce sonuma yaklaşıyordum...
Epiküros ölümün kılık değiştirmiş görüntülerinden bir anlam çıkarılması gerektiğini belirtmişti: aşırı dindarlık, aşırı zenginlik, güç ve onur kazanmak için verilen büyük çaba, bütün bunlar ölümsüzlüğün sahte modelidir.
Sana basit bir soru sorayım. Ölüm neden bu kadar korkutucu? Ölüm hakkında seni korkutan şey tam olarak ne ? Hemen yanıt verdi, 'Yapmadığım her şey.'