Her zorluk, mutluluğa giden bir basamak. Sen bunu biliyon mu?
Sayfa 39Kitabı okudu
"....O eski güzellik, saygın sevgi yok gari. Sanki koca deniz, dibine aldı onları. Yosunlarla, denizin getirdiği kirliliklerle dolu hindiki sevgiler. Bizimkiler gönüllerde, kitaplarda kaldı. Onunla el ele tutuşmuyor, mektuplaşıyor, konuşuyorduk. O zamanlar öyleydi moda."
Sayfa 197Kitabı okudu
İnsan yaşlandıkça geçmiş yılları düşünüyo, anılarla yaşıyo, onlarda arıyon güzellikleri. Ne yazık ki, kimi anılar, hu mezerler gibi solgun, sessiz. Bazılarını toplayıp bohçaya dolduruyon
Sayfa 156Kitabı okudu
" Hey gidi korku dolu, geçmişte kalan, yaşamımın en güzel zamanlarını karartan, hala elimi ve ayağımı titreten çirkin, karanlık günler hey..."
Sayfa 181Kitabı okudu
Ölmek değildir hayatın en feci işi,
Ölmek odur ki, ölmeden ölür kişi.
Sayfa 77Kitabı okudu
"Babam... Yüreğimizdeki korku yumağını açıp yok etmeye çalışırdı. Korkularımızın, Girit rüzgarının önüne salıp denizde kaybolup gitmesini isterdi herhal."
Sayfa 178Kitabı okudu
Deniz kızları, tüm mavi tonları harmanlayıp etrafa, onlara savururken bir yandan da deniz dalgalarının eşliğinde şarkılar fısıldıyorlardı.
Sayfa 48Kitabı okudu
Göz yaşlarını elinin tersiyle sildi. "Ağladın more İspita Hasan. Girit'ten ayrılırken şimdiki gibi gözlerinin içini yakan yaşlarda şimdiki gibi acı yoktu. Gözlerin ağladıydı yalnızca. Şimdiyse gözün, gönlün, bedenin acı, hüzün, ayrılık karışmış ağlar.
Sayfa 236Kitabı okudu
O, adının anlamı gibi "Melek" olarak kalacaktı anılarımızda. Bizleri bütünleştirmiş, dostluğun, sevginin, güzelliğin altın pırıltılarını, yakamozlarını serperek gitmişti yüreklerimize.
Sayfa 169Kitabı okudu
Annem her zaman, "Bir kadın, anneliğin ne olduğunu, anneliğin ne kadar değerli olduğunu ancak çocuğunu doğururken ve ilk memesini bebeğine verip emzirirken anlar. Annelik işte odur. Anlatılanları, yazılanları geç" derdi.
Sayfa 22Kitabı okudu