Hey gidi Hasan hey, ömrünün çoğu bu işi yapmakla geçti. Şimdi o günler burnunda tütüyor ve nasıl da özlüyorsun de mi? Olağanın olsa gene koşar gidersin denize emme iş işten geçti gari. Ehteyarladın. Yaş aldı başını gidiyo. Yokuş aşağı koşupdurun gari. Zati süngercilik de yapan yok ya. Ara sıra bohçadan çıkar anılarını, gene goy içine Gatla gatla kaldır yerine.
Sayfa 22Kitabı okudu
Sıkıntılı iş yapıp ölmektense, sevdiğin işi yap, uzun yaşa ve mutlu olalım.
Sayfa 310Kitabı okudu
Denizin derinliklerine bıraktığın anılarını da çıkarma more. Orada kalsınlar inci taneleri gibi.
Sayfa 307Kitabı okudu
Her sabah uyanınca pencereni aç, kokunu gönder bana denizden gelen rüzgarlarla. Bende doya doya içime çekeyim seni.
Sayfa 298Kitabı okudu
Herkes sarmaş dolaş oldu. Güzellikler, umutlar kucakladı Bedaçi ailesini. Farkına varmadan tümünün gözlerinden yakamoz yaşlar dökülüyordu. Güneş altın saçlarıyla sarıvermişti yüreklerini. Onları ısıtmış, rahatlatmıştı.
Sayfa 276Kitabı okudu
Mutluluk damlaları en zor anında bile Cevat Şakir Bey gibi kocaman bir "Merhaba" dedi sana. Nah martıların sesinde, denizin kokusunda, kısaca her yerde, her şeyde buldun, bulmaya çalıştın onu.
Sayfa 265Kitabı okudu
Güneşin doğudan doğuşu gibi doğudan doğdun, yükselişi gibi yükseldin. Tepelere geldin. Hep oralarda kalıp kendi ışığının zevkini düşünürken güneş batıya doğru giderek nasıl kayboluyorsa sen de batmaya, kaybolmaya hazırlanıyon. Nerden nereye geldin seksen beş yaşına kadar more İspita.
Sayfa 261Kitabı okudu
Hayat, uzun sanılıp da çok çabuk geçi veren yolculuk.
Sayfa 261Kitabı okudu
Var evi, kerem evi. Yok evi verem evi onlara.
Sayfa 245Kitabı okudu
Göz yaşlarını elinin tersiyle sildi. "Ağladın more İspita Hasan. Girit'ten ayrılırken şimdiki gibi gözlerinin içini yakan yaşlarda şimdiki gibi acı yoktu. Gözlerin ağladıydı yalnızca. Şimdiyse gözün, gönlün, bedenin acı, hüzün, ayrılık karışmış ağlar.
Sayfa 236Kitabı okudu