Ekili tarlalardan mavi bir yaz akşamı
İnce otlar üstünden yollara düşeceğim .
Dalmışım, bir serinlik alacak tabanımı.
Havalansın saçlarım yele koyvereceğim.
"Yeter, artık ağladıklarım; artık doymuşum
Fecre, aya, güneşe; hepsi acı, boş, dipsiz,
Aşkın acılığı dolmuş içime sarhoşum;
Yarılsın artık bu tekne, alsın beni deniz."
Koltuğunun altında bir karabatakla
evlendi Hamlet
Ofelya'yla.
Kız hep ıslaktı
boğulduğundan bu yana.
Yağmurun altında
uzun süre unutulmuş
beyaz bir çiçek gibiydi.
Seviyorum seni,
dedi Ofelya,
ve seviyorum
şu kollarında
tuttuğun
siyah kuşu.