Dünyada büyük fırtınanın koptuğu böyle günlerde
Ben onsuz edemem.
Ben onsuz edemem.
Eli elimin içinde olmalı.
Gözlerine bakmalıyım
Sesini işitmeliyim
Beraber yemek yemeliyiz
Ne kadar kaçmak ve uzaklaşmak arzusu ile dolu isem, o kadar da bağlanmak, kalmak, bağdaş kurup oturmak istiyorum
Kendi peşimi bile bıraktım
İçim ona nehirlerin denize aktığı gibi akıyordu
Tek ihtiyacım olan şey; bir deniz kıyısında sabaha kadar oturup, olanı biteni gözden geçirdikten sonra kafasında her şeyi aşmış bir insan olarak kalkıp gitmek
Şiir olmayan yerde insan sevgiside olmaz.
İnsanı insana ancak şiir sevdirir
Nefes aldığın şehir ne kadar şanslı.
Kim bilir, sesini gökyüzü sanan kuşlar bile vardır..
Bir Çin atasözü “Gülmesini bilmeyen,dükkân açmamalı.” der.
Sayfa 14
