Bir Yudum Kitap
Her şey gelip geçer diyoruz da, bazı şeyler geçse dahi unutulmuyor. Bu pekâlâ iyi bir hatıranın da konusu olabiliyor, fenalığın da. Hasan Ali Toptaş, "Biliyoruz ki, bazı sesler, bazı sahneler, bazı renkler ya da bazı cümleler insanın aklına mıh gibi çakılıp kalıyor." derken bundan bahsediyor. Yaşamak dediğin böyle, işte . Kimi sahnesi
Ağustos Ayı Hikaye/Deneme Etkinliği
Yazar:
Li-3
Hikaye Adı : Kayıp Ben
Link:#32211316
Ressam : Boccioni
ilgili resim : Simultaneus Visions
hizliresim.com/ODy42Q
İlgili Şarkı: youtu.be/...list=RDQMw_T...
Gözlerim zar zor aralanıyor. Görüntüm bulanık. Odanın içi kaskatı ve loş. Sanırım
1957 – 59
İstanbul, Fatih,
Bütün gün beni, bu kâğıtların başında oturmaya iten yalnızlığımı düşündükçe acımın artmasını istiyorum. Bu büyük, kalabalık şehirde hiçbir teselli yok benim için. Acım, çok önceleri, başka sokakların, başka pencerelerin, yatak odalarının, bütün o anlamsız eşyanın bulunduğu ortamda çok daha büyüktü. Şimdi başka bir
Ölüm ve İntihar
Zaman seninle alay ediyor. Varolmak, hiçliğin içine düşmekle aynı anlama geliyor. Bütün dinlerden ayrıldın. Bütün tanrılar sana küskün. Bir deliden geceleri tanrıya isyan etmenin yollarını soruyorsun. Deli sen konuşunca yüzünü gizliyor, olanca sesiyle bağırıyor: İsyan boyun eğmektir ve dünya Plath'in, Sırça Fanus'ta söylediği gibidir. Sırça Fanus içinde bir bebek gibi tıkanıp kalan insan için dünyanın kendisi kötü bir düşten başka birşey değildir ve kendimizi uyandıracak iğnelere de sahip değiliz. Beckett'ın kahramanı Hamm geliyor: "Tanrı kalleşin teki! Öyle biri yok" diyor. Hayatın kıyısında çeşitli renkler var, biliyorsun; her şeyi görmenin verdiği acı, yalnızca mutlu görünme formülü... Kendine karşı korkunç bir ikiyüzlülükle karşı karşıyasın. Daima bir şimdi'yi düşün diyorlar, popüler zevkler edin, yaşayanların kanı yeni bir toplum için iyi bir gübredir ve kurukafalardan oluşan piramitlerin üzerinde duran kişi, daha uzakları görebilir. Böyle diyorlar. Neyin bittiğini bilmeden, bitti diyoruz; neyin başladığını bilmeden başladı diyoruz. Her şeye hakim olan insan, kendine hakim değil. Kendi yarattığı boşlukta bir kayıp insan. İnsanlık ve dünya bu kayıpların ürünü.
12 Eylül
İşkenceyi ne renk boyadın?
Ne renktir,
Dışkı yedirilen bir köylü?
Yasaklanan anadil,
Ne renkte haykırır derdini?
Mamak ne renk utanır,
Metris ne renk?
Ya Diyarbakır….
