Sen Yusuf olursan kuyudan çıkaracak kervan gelir,
Musa olursan deniz önünde yarılır,
İbrahim olursan ateş yakmaz,
İsmail olursan bıçak kesmez,
Sen yeter ki kuyuda olmanın, yolda olmanın, teslim olmanın, sabretmenin hakkını ver.
Nuh olursan tufan vurmaz
ALLAH sana yetişir...
Çok tuhaftır, fakat insanın üzülme yeteneğinin bir sınırı vardır. Belki de büyük kederler, bir taraftan insanı acıtırken, bir taraftan da duygularını uyuşturuyordu, ateş bile insanı bir sınıra dek yakar, o sınırı aşan ateş - şu beyaz ateş dedikleri - artık insanı yakmaz. İnsanın üzülme yeteneğinin sınırı aşıldı mıydı , ne eklenirse eklensin artık koymuyordu, vız geliyordu.
/ Halikarnas Balıkçısı
Hadisenin de dediği gibi
Aşk dediğin;
"Sağına soluna bakmaz
Hep yeni bir ateş yakmaz
Bi' kalbin içine girince
Bi' daha dışarıya çıkmaz
Ama bu işler sana uymaz
Ruhun adam gibi durmaz
Yıkıla yıkıla ben biterim
Sana hiç bi' şey olmaz."
Hamile bir ceylan doğum yapmak için dere kenarına gidiyor.
Tam o esnada gök gürüldüyodu.
Şimşekler çakıyor ve devasa bir yıldırım,
Yanındaki ormana düşüyor.
Ve ormanda yangın başlıyor.
Ceylan başını sola bir çeviriyor ki bir de ne görsün;
Kendisine Nişan almış bir avcı onu vurmak üzere.
Sağ tarafına bir bakıyor,
Devasa bir aslan o ceylana doğru
Yazmak!
hâr mı
bahar mı
,
su mu
ateş mi
?
Bunun cevabı biraz da
Hislerde
Gizlerde
Bazen gözlerde
Bazen düşlerde
Saklı.
Ama yazmak
Hep bi yanmaklı.
Tıpkı
Hem ağlayınca
Hem de bazı zamanlar gülünce gözyaşı döktüğümüz gibi
.
Bi hâr var
Yakan yanı var.