Şiir Sanatı, Mutlu olma Sanatı, Komedi Sanatı
_Lord Byron_
_Ey güzel okur! Bir kez burnunu uzattığın bu sayfaların içinden bir daha çıkamayacağına ant içerim!
_Tabuttaki ceset gibi yalnızdım. Yalnızdım bir bulut gibi. Yalnızlık dediğim haremindeki sultanınkidir. Mağarasındaki bir münzevinin değil. Hava saydam, gök mavi ve toprak kıvançlıyken, görünmekten hoşlanmayan, çatık kaşlı bulut gibi
Otobüs penceresinden.....
bozkırda bir kasabadan geçerken
tozlu yolda iki sıralı kahveler
öyle sakin kıpırtısız
otobüsü süzerler
doğdukları yerde ölenler
sıcak öğle sonları, kan uykularda
serinliği dipsiz kuyuların
soğutulmuş testilerde sızıntı
güneş birden devrilir gider
ve geceleri titrer fenerler
hiç şikayet etmezler
doğdukları yerde ölenler
dağ başında bir köyde
kar altında dal gibi bir kız
munzur dağı gibi köye yazgılı
çeşme başındaki gülüşmeler
dünya onlar için dönmez
bilmezler yol yorgunluğunu
sesleri yankı bulur
hep aynı kayadan, aynı saat diliminden
düşlerinde çin ü maçin'e giderler
doğdukları yerde ölenler
Zülfü Livaneli
Kösenin Sakalı...
Vaktin birinde, Anadolu'nun bir yerinde bir bey yaşarmış... Geniş tarlaları, sürü sürü koyunları varmış. Ekilir biçilir, sağılır süzülürmüş ama yetmezmiş... Doğrusu, yanında çalışanlar iyi değillermiş...
Dalıp kırpan, çalıp çırpan olursa, bereket mi olur orda…
Bey, bakmış ki böyle gitmeyecek... Adamlarını çekip çevirecek, işini alıp
Dört yaprakli yonca düşünün. Her bir yaprağı birbirinden farklı ve insan yaşamının temel değerleri oluşturur. Her bir ayrı yaprağı umudu, sevgiyi, inancı ve şansı simgeler. Birinci yaprağı umut, ikinci yaprağı sevgi, üçüncü yaprağı inanç, dördüncü yaprağı ise şanstir. Yoncanın şans getirdiği söylenen o inanılmaz gücü de bu değerlerinin birbirine kenetlenmesiyle ortaya çıkıyor. Bizde öyleyiz işte, dört kız kardeş dört yaprakli yoncayız. Birbirimizden farklı düşüncelerimiz, ruhlarımız ve lisanlarımız olsa da kar yağmur demeden her koşulda her şartta köklerine sımsıkı bağlanan kan bağından öte ruh bağımız var. Her yaprağın büyüttüğü sevgi var
hepimizin içimizde... ND
Birey neden huzursuz ? Aile ortamında, işyerinde, sokakta neden mutsuz? Mutlu olmanın nedenlerini ararken neden mutsuz?
Hakkı olmayan şeyleri istemede, başkalarının hakkını gasp etmede neden çok istekli? Bencil duyguları yüreğinde sarmal olan insan başkalarını düşünme özelliğini ne zaman elde edecek?
Trafikte başkalarının yoluna çıkan, yol
Hep en sevdiğim şiir olarak kalacaksın..
Nokta Noktam,
Dün bir dosttan uzun bir mektup aldım.
Beni anlatmış sana
ve sen de ona,
"Unuttum artık onu." demişsin.
Hem bu sözü gülerek, medar-ı iftiharla söylemişsin.
Unutamazsın Nokta Noktam, unutamazsın.
Çünkü, unutmak için önce unutulmak gerek.
Oysaki sen, hâlâ bende esen eski kavak yelisin.
Kan değil, tüküremezsin.
Ruj değil,